Finntroll - Blodsvept

• BandFinntroll [FI]
• TitelBlodsvept
• Release datum25-03-2013
• LabelCentury Media Records [DE]

Tracklist

01. Blodsvept
02. Ett Folk Förbannat
03. När Jättar Marschera
04. Mordminnen
05. Rösets Kung
06. Skövlarens Död
07. Skogsdotter
08. Häxbrygd
09. Två Ormar
10. Fanskapsfylld
11. Midvinterdraken

Finntroll is al actief sinds 1997 en is zo'n band die braaf elke drie jaar een nieuw album aflevert, waarvan de fans al op voorhand weten wat ze er van kunnen verwachten. Inmiddels is Blodsvept dus alweer het zesde album van deze trollende Finnen, een prima en voor de hand liggende opvolger van het in 2010 verschenen Nifelvind.

De band staat bekend om de mix van pagan / black metal, waaraan hoempa elementen, jolige keyboard deuntjes, rauwe vocalen en een vleugje kwaadaardigheid (trollen!) zijn toegevoegd. Gezien de jarenlange ervaring is Finntroll er inmiddels in geslaagd van deze verschillende elementen een soepel geheel te kneden. De combinatie van feestelijke gezelligheid en boze monsters is dan ook een vloeiende.

De luisteraar wordt verwelkomd met woest gegrom (Is het een trol? Is het een reus?), waarna titelnummer Blodsvept in alle hevigheid mag losbarsten. Meteen horen we het vertrouwde geluid: dansbare keyboardlijntjes op een stevig bed van donderend drumwerk en heavy riffende gitaren. Ett Folk Förbannad pakt het net even wat anders aan. Het nummer lijkt net wat minder heavy, maar heeft juist door de toevoeging van wat folkloristische instrumenten (nog) meer een pagan / folk sfeer over zich, zeker ook door de ingetogen momenten. Een zeer aanstekelijk deuntje.

När Jättar Marschera is daarna een stuk logger en lomper, je hoort hier met enige fantasie de reuzen uit het intro van Blodsvept weer voorbij komen stampen. Ondanks dat dit in de basis een zwaar nummer is met heerlijk gitaarwerk, worden de vrolijkmakende elementen niet vergeten, fluitjes en andere blazers en ook de nodige toetsenpartijen komen voorbij en geven het nummer juist dat Finntroll aanzien. Ook Skövlarens Död is, ondanks z'n intro van akoestische gitaren een lekker donkere track. Een keer niet zo'n blij springerig liedje, aangename afwisseling dus.

Die afwisseling geldt ook voor Skogsdotter, dat mij in de oren klinkt als een ode aan het Wilde Westen. Hoor de galopperende paarden in het intro en in het ritme, en die banjo is natuurlijk een onmisbaar instrument in dit nummer. Er wordt leuk gespeeld met de ritmes, waardoor ook dit nummer niet gaat vervelen. Overigens horen we die galopperende ritmes weer terug op Två Ormar, samen met een herkenbaar kermisdeuntje. Tussendoor horen we wat meer typische Finntroll nummers waarin de verrassingen wat mij betreft uitblijven, maar waar de fan zich ongetwijfeld prima mee gaat vermaken.

Midvinterdraken mag het album afsluiten en doet dat in stijl. In eerste instantie waan ik me in de Efteling, het begin van het nummer doet een beetje sprookjesachtig aan. Deze track zal verder ook niet zo snel blijken te zijn en past daarmee wel in de donkere sfeer van nummers als När Jättar Marschera en Skövlarens Död. Ik heb het idee dat Finntroll aardig zijn best doet om niet te verzanden in clichés en hun albums telkens van wat verrassende twists wil voorzien. Afgaande op Blodsvept gaat ze dat prima af, op dit album is aardig wat variatie aanwezig, zonder daarbij de oorspronkelijke thema's uit het oog te verliezen.