Fister - No Spirit Within

• BandFister [US]
• TitelNo Spirit Within
• Release datum27-04-2018
• LabelListenable Records [FR]
• Genre Doommetal, Sludgemetal

Tracklist

01. Frozen Scythe
02. Disgraced Possession
03. Cazador
04. I Am Kuru
05. No Spirit Within
06. Heat Death
07. Star Swallower

Ik maakte kennis met de Amerikaanse band Fister middels hun split met Dopethrone uit 2016. Sowieso heeft Fister een hele lijst met splits en EP's (en compilaties daar weer van) op hun naam staan, maar een echt nadere kennismaking komt nu met hun vierde langspeler No Spirit Within.

Fister brengt een zware mix van vooral sludge, stoner en rauwe (doom, death) metal, verpakt in lange, goed doordachte composities. Frozen Scythe is nog 'maar' een intro, maar daarna gaat het drietal met Disgraced Possession echt helemaal los. De combinatie van het slepende van doom, de agressie van sludge en krachtige zang blijkt het handelsmerk van dit 'klassieke powertrio'. Boosheid lijkt daarmee een voornaam thema, terwijl de muziek adequaat in elkaar is gesleuteld. De stijl van de gitaar-leads halverwege doet zelfs een beetje black metal-achtig aan, zo donker-atmosferisch klinkt deze muziek. Ook het lang-gerekte titelnummer No Spirit Within laat diezelfde zwartgeblakerde of post-invloeden horen.

Eigenlijk lijkt het er dus een beetje op dat Fister een zekere paradox tot uiting wil brengen. Wanneer ik bijvoorbeeld de geweldige afsluiter Star Swallower beluister hoor ik die enorme woede en agressie in de bijna waanzinnig klinkende vocalen, terwijl het nummer muzikaal gezien een evenwichtige, doordachte opbouw laat horen. De krankzinnigheid van het moment versus de bedachtzame verwerking er van, zoiets stel ik me daar bij voor. Dat levert in dit geval een hoorspel op dat mij uitstekend bevalt!

I Am Kuru is een aanzienlijk korter nummer, lijkt iets meer in te zetten op psychedelica - die vocale samples klinken erg schizofreen, de gitaarlijnen wat meer melodieus - maar is in de basis nog altijd aangenaam log. Het is daarmee een fraaie opmaat naar het slopende titelnummer; No Spirit Within is echt het magnum opus van het album. Hierin laat Fister horen niet alleen in verwoestend trage tempo's te heersen, maar ook in vlottere stukken te overtuigen. De afwisseling die de tempoversnelling met zich meebrengt biedt dan ook een aangename meerwaarde. Afsluiter Star Swallower doet het zonder, maar is in al z'n zwaarte en hypnotiserende repetitie en traagheid misschien wel het meest indringende nummer van het album. Hoe dan ook een heerlijke climax als slot.

Fister heeft het zwaarmoedige karakter en de depressiviteit in de thematiek van veel extremere bands als Auroch en Ævangelist, maar dan zonder de chaos. Het Amerikaanse trio stroomlijnt hun muziek wat meer, zonder aan (zeggings)kracht in te boeten. Want in de enorme lomp- en logheid, in combinatie met het indringende spel, ligt voor mij toch echt de aantrekkingskracht van deze muziek. Een echte Roadburn-band!