From Hell - Rats & Ravens

• BandFrom Hell [US]
• TitelRats & Ravens
• Release datum22-05-2020
• LabelFastball Music [DE], Scourge Records [US]
• PromotorBob Media [DE]
• Genre Heavy / power metal, Thrashmetal

Tracklist

01. Dark Heart
02. They Come At Night
03. Lilium
04. The Witch
05. Don't Cry For Help
06. Three And Nine
07. Forest Of The Screaming Trees
08. Room For One
09. Body Rats
10. Am I Dead

Rats & Ravens, het tweede album van de Amerikaanse metalband From Hell, ademt vooral een naargeestig horror-sfeertje. Aangezien ik daar wel liefhebber van ben was mijn nieuwsgierigheid al gauw gewekt. Debuutalbum Ascent From Hell (uit 2014 ! ) ken ik niet, maar dat is geen bezwaar denk ik. Ook nog wel vermeldenswaardig is dat de diverse bandleden van voorheen en nu interessante namen op het cv hebben: Testament, Vicious Rumors, Forbidden, Nevermore, Blind Illusion zijn best in het oog springende namen.

Hoewel thrash metal een gemene deler lijkt, is dat niet puur de richting waar From Hell zich op stort. Veel muziek, zeker in de langere nummers, is vooral midtempo, en dreigend, atmosferisch van aard, zodat er eerder sprake is van een wat ouderwets aandoende heavy / thrash / death metal-mix. Aan het begin van het album lijkt het er met tracks als They Come At Night, Lilium en het eigenwijze The Witch nog wel op dat we thrash-gerichte metal krijgen voorgeschoteld. Al is al wel duidelijk te horen dat From Hell vooral inzet op de sfeer, dat blijkt eerder een gemene deler dan de muzikale invalshoek.

Want met Don't Cry For Help en Three And Nine horen we al tragere en veel meer dreigende klanken voorbij komen, die de nadruk leggen op de horror-thematiek. Deze muziek is wat lastiger in een hokje te stoppen, en heeft bij vlagen een wat old school vibe. Deze combinatie zorgt er juist voor dat ik prima van Rats & Ravens kan genieten. Okay, origineel is het misschien niet, maar dit is echt metal die je tegenwoordig niet zomaar meer hoort. Vooral ervaar ik raakvlakken met de donkere, occulte kant van de NWOBHM van begin jaren '80. Luister daarvoor bijvoorbeeld maar eens naar Forest Of The Screaming Trees, dan zul je begrijpen wat ik bedoel.

Het enige dat wat mij betreft een aangename luisterervaring in de weg zit, is de te overheersende schreeuwzang van George Anderson. Deze zang is veel te rauw voor deze atmosferische metal; hier had een meer verfijnde zangstem echt veel beter gepast. Buiten dat weet Rats & Ravens me zeker te raken. Muzikaal hoogstaand is het allemaal niet, maar het creepy horror-sfeertje maakt bij mij heel veel goed!