Funeral - Gospel Of Bones

• BandFuneral [NO]
• TitelGospel Of Bones
• Release datum18-10-2024
• LabelSeason of Mist [FR]
• Genre Doommetal

Tracklist

01. Too Young To Die
02. Yestertear
03. Procession of Misery
04. These Rusty Nails
05. Ailo's Lullaby
06. My Own Grave
07. To Break All Hearts Of Men
08. Når Kisten Senkes
09. Three Dead Men

Melancholie. Pijn. Verlies. Eenzaamheid. Dat waren slechts enkele van de belangrijkste thema's van doom metal sinds de gure stromende regen en het geluid van een kerkklok in de verte het genre op het gelijknamige debuutalbum van Black Sabbath meer dan vijf decennia geleden het licht deden zien. Maar hoeveel muzikanten hebben die hartverscheurende gevoelens echt in hun hart gedragen? Ik schreef het al vaker: uit lijden, pijn en verdriet komt vaak de meest prachtige muziek voort.

Funeral brengt dat in praktijk met hun zevende album Gospel of Bones. Anders Eek - Funeral's oprichter, drummer, onbetwiste leider en enig oorspronkelijk bandlid sinds 1991 - ziet het niet bepaald als een ereteken, maar hij zou de eerste zijn om toe te geven dat de dood en het verlies waar de mens in de loop der jaren doorheen moet gaan, niet alleen extreem pijnlijk is, maar ook zeer inspirerend werkt. De tekstuele inhoud van Gospel Of Bones is een autobiografie van de tegenslagen in het leven van Anders, en gaat over echte duisternis, ellende, pijn en verlies. En zoals het kwaliteitsvolle doom metal betaamt, is dat ook terug te horen in de muziek.

De band was van origine geïnspireerd door gelijkgestemde zielen als Cathedral, Candlemass Black Sabbath, Trouble en aanverwanten, er op gericht om de meest deprimerende en langzaamste vorm van doom-death metal te creëren die mogelijk was in een tijd dat hun thuisland werd geprezen als de geboorteplaats van black metal. Labels en bandleden kwamen en gingen, de band verloor zelfs twee van hun belangrijkste leden Einar André Fredriksen (bas) en Christian Loos (gitaar) in respectievelijk 2003 en 2006, aan zelfmoord en een overdosis. Waarom zou je dan nog opbeurende muziek gaan maken ....

In muzikaal opzicht laat Funeral zich - behalve de overkoepelende term doom - niet beperken. Door de jaren heen componeerde Eek zich een weg doorheen delicate metal-met-zangeres op debuut Tragedies (1995) via het meer melodieuze en toegankelijke gothic doom meesterwerk In Fields Of Pestilent Grief (2001) tot het symfonische werkstuk Oratorium uit 2012. Diens opvolger liet lang op zich wachten, maar Praesentialis In Aeternum (2021) was dat wachten meer dan waard, Funeral verkende op vertrouwde wijze de roots van hun eigen muzieksoort (waaronder als bonus een prachtige uitvoering van Candlemass' Samarithan).

2024 brengt dus een nieuw album, met een grotendeels nieuwe bandbezetting. Opvallend hierbij is de vocale invulling, grotendeels door de professioneel opgeleide bariton-operazanger Eirik Krokfjord (gespecialiseerd in de werken van Richard Wagner, bekend van zowel het Noorse Operakoor als van verschillende hoofdrollen in opera's in Noorwegen). Daarnaast horen we ook regelmatig een vrouwelijke sopraan voorbij komen. Er is op het hele album geen grunt te horen, dat mag gerust opmerkelijk genoemd worden

Ook violist Ingvild Johannessen sloot zich aan bij de gelederen en de band stapte af van geprogrammeerde orkestratie en nam alle strijkers analoog op. Deze keer werd ook het traditionele Noorse instrument de Harding-viool opgenomen, wat een belangrijk element is op het album als geheel. Om dat instrument extra op de voorgrond te zetten is zelfs een instrumentale cover op het album gezet, Ailo's Lullaby, gecomponeerd door Kjetil Selvik. Het past als moment van bezinning perfect zo midden op het album. Daarna komt het ruige My Own Grave extra hard binnen - letterlijk en figuurlijk.

Funeral klinkt op Gospel Of Bones dus opnieuw 'anders' maar evengoed vertrouwd. De basis van naargeestige doom blijft overeind, de invulling is alleen wat veranderd. Er komen veel folk- en klassieke elementen voorbij, die soms zelfs overheersen. Dan lijkt het net of de metal maar bijzaak is. Wat mij betreft prachtig gedaan, maar je moet er wel van houden. Death en funeral-adepten zouden wel eens kunnen afhaken. Ik vind Gospel Of Bones een prachtig album, dat vanwege de emotionele lading bij vlagen verdomd hard binnenkomt. Letterlijk kippenvel, en dat is bij mij altijd een goed teken!