Goatess - Blood and Wine

• BandGoatess [SE]
• TitelBlood and Wine
• Release datum27-09-2019
• LabelSvart Records [FI]
• Genre Doommetal

Tracklist

01. Goddess
02. Dead City
03. What Lies Beneath
04. Black Iron Mark
05. Dark Days
06. Dunerider
07. Jupiter Rising
08. Stampede
09. Blood and Wine

Goatess maakte op mij een enorme indruk met hun tweede album Purgatory Under New Management (2016). Doom metal ten voeten uit, gelardeerd met wat psychedelische invloeden en voorzien van de kenmerkende, emotievolle vocalen van Chritus Linderson. En laat nou net die laatste de band hebben verlaten. Het heeft dan ook even geduurd voor het nieuwe album Blood And Wine werd losgelaten; deze keer met Karl Buhre (Crucifyre) op zang. Overigens is ook bassist Findus vervangen, maar ik verwacht dat dat verschil zich minder zal doen gelden.

De muzikale insteek is dan ook herkenbaar, grotendeels hetzelfde gebleven. Albumopener Goddess is zo'n doomnummer met psychedelische fragmenten; maar dan dus wel met andere zang, waar ik echt wel even aan moest wennen. Die zo getormenteerd klinkende vocale voordracht van Linderson was zo herkenbaar (ook in andere bands waarin hij zingt en zong) dat Goatess er denk ik wel slim aan heeft gedaan om niet te proberen deze te vervangen, maar in te wisselen voor een duidelijk andere stijl en aanpak. Buhre heeft duidelijk een zwaardere en rauwere stem, die wat mij betreft goed past bij de stoner-invloeden van deze muziek.

Die stoner-kenmerken komen vooral naar voren in kortere tracks als Dark Days (met lekkere versnelling) en Stampede. Vooral in die laatste komt de stem van Buhre goed tot z'n recht vind ik. In de langere slepende tracks (opener Goddess, vooral in What Lies Beneath - met Children Of The Grave-loopjes, Dunerider, het afsluitende titelnummer Blood And Wine) komt zoals altijd de schatplichtigheid aan de oervaders van de doom, inderdaad Black Sabbath, weer boven drijven, maar dat is in het geval van Goatess nooit bezwaarlijk vind ik.

Over het geheel genomen vind ik Blood And Wine wat vlakker vergeleken met z'n voorganger. Stuk voor stuk aangenaam beluisterbare tracks, maar ik mis een echte knaller als bijvoorbeeld Silent War, een nummer dat ik tot op de dag van vandaag nog regelmatig draai. Dunerider komt dan qua sfeer - in elk geval in mijn beleving - denk ik nog het dichtst in de buurt; het zal in elk geval mijn favoriet van het album blijken. Met grappig genoeg zowel de opener als de afsluiter van het album op een gedeelde tweede plaats. Wel heb ik het idee dat Blood And Wine wat meer psychedelica laat horen; niet heel opvallend, juist zeer goed ingepast.

Het viertal van Goatess blinkt elk uit op zijn eigen positie. Met de hoofdrollen voor de logge, soms zelfs groovende riffs en de fuzzende basgitaar blijft dit niet te versmaden doom metal voor de liefhebber. Ik lust er in elk geval wel pap van. Hoe dan ook zullen beide albums nog regelmatig hun spreekwoordelijke - want digitale - rondjes blijven draaien hier.