Grave Miasma - Odori Sepulcrorum

• BandGrave Miasma [GB]
• TitelOdori Sepulcrorum
• Release datum13-09-2013
• LabelSepulchral Voice Records [DE]
• PromotorSure Shot Worx [DE]

Tracklist

01. Death 's Meditative Trance
02. Ascension Eye
03. Ovation to a Thousand Lost Reveries
04. Eschatos
05. Odoratus Sepulcrorum
06. Interlude
07. Seven Coils
08. Ossuary

Na een vorig leven geleid te hebben onder de naam Goat Molestör, bracht het Britse Grave Miasma eerder een tweetal veelbelovende EP’s uit. De laatste EP, Realm Of Evoked Doom, verscheen alweer in 2010. De band houdt er blijkbaar van om rustig te schaven aan haar allereerste langspeler. Nu is het dan echt zover. De wereld kan voorgoed in de allesverzengende vuren van het onderaardse gestort worden: Odori Sepulcrorum is een feit.

Een eerste oppervlakkige luisterbeurt verraadt mogelijk een zompige death metalband met een perverse obsessie voor het leven van een tweetal decennia terug. Gaandeweg wordt duidelijk dat het niet zozeer de stijl is dat Grave Miasma onderscheidt van de rest, het zijn de verstikkende occulte sluiers die er op Odori Sepulcrorum opgetrokken worden. Grave Miasma legt een verfijnde gelaagdheid aan de dag in een indrukwekkende serie loodzware composities.

De titel van het openingsnummer Death’s Meditative Trance doet wat dat betreft de death/doom en een beetje black combinatie recht. Al snel wordt je in de mysterieuze dimensie van deze vier heren getrokken. Door middel van het gebruik van enkele pre-christelijke instrumenten in het machtige Seven Coils maakt Grave Miasma de esoterische ervaring compleet. Daarmee toont de band vluchtige raakvlakken met Necros Christos en Nile. Twee bands die de mystiek uit vervlogen eeuwen tot leven brengen in een kolkende poel van extreme metal. Grave Miasma weet subtiel om te gaan met deze invloeden door ze in haar loodzware geluid een plaats te geven.

Odori Sepulcrorum is een album met een verfrissende diepgang. Dat is zeer welkom tussen al het retro-deathgeweld waarmee we om de oren geslagen worden. Krenten uit de pap noemen is zinloos. Elk nummer en ook het intermezzo heeft haar charme. Het album heeft een moddervet geluid meegekregen van Jamie Gomez Arellano. Grave Miasma biedt met haar eerste langspeler een kleine 50 minuten onvervalste death/doomkwaliteit.