Greenleaf - Hear The Rivers

• BandGreenleaf [SE]
• TitelHear The Rivers
• Release datum09-11-2018
• LabelNapalm Records [AT]
• Genre Stoner

Tracklist

01. Let It Out!
02. Sweet Is The Sound
03. A Point Of A Secret
04. Good Ol' Goat
05. The Rumble And The Weight
06. We Are The Pawns
07. Oh My Bones
08. In The Caverns Below
09. High Fever
10. The Rivers Lullaby

Begin 2016 was ik aardig onder de indruk van het beukende geweld van de Zweedse kneiterharde rockers van Greenleaf. Met hun album Rise Above The Meadow sleurden ze mij nietsontziend hun knalharde muzikale wereld in. Inmiddels is, sinds november vorig jaar al, de opvolger Hear The Rivers uit, en die heeft - figuurlijk gezien dan - z'n rondjes hier al weer gemaakt.

Ik had indertijd aardig wat woorden nodig om mijn waardering voor Greenleaf uit te spreken. Ik zal het nu een stuk korter houden, want veel van wat ik drie jaar geleden schreef, is onverminderd van toepassing. Want de muziek van Greenleaf grijpt me nog altijd, of nog steeds, genadeloos bij de edele delen. De combinatie van brute kracht en hardheid met de pakkendheid van de onweerstaanbare groove komt opnieuw bikkelhard aan!

Het feest begint al luid en duidelijk met opener Let it Out, die met z'n zelfverzekerde groove a la Queens Of The Stone Age direct de sfeer zet. Met twee belangrijke verschillen: de uit duizenden herkenbare - en pakkende! - zang, en de smerig klinkende en zeer aanwezige drumpartijen. Precies die twee elementen vormen voor mij de grote aantrekkingskracht van de muziek van Greenleaf. En zijn dan ook niet toevallig de rode draad op elk album.

Hoe simpel bijvoorbeeld de riff-o-rama van Good Ol' Goat ook mag klinken, doeltreffend is het wat mij betreft wel. Of neem het slepende, bijna gevoelige We Are The Pawns; toch weer net iets anders, maar zeker niet minder aantrekkelijk. Want hoe eenvormig mijn uitleg tot nu toe ook mocht klinken, hier is wel degelijk genoeg afwisseling te horen. Het is echt niet alleen maar van dik hout zaagt men planken. Luister daarvoor ook maar eens naar The Rumble And The Weight en de machtige afsluiter The Rivers Lullaby.

Uiteraard staat er geen enkele misser op deze plaat, hoewel ik wel een keertje de wenkbrauwen frons. In The Caverns Below lijkt namelijk wel heel veel op het tweede gedeelte van Wheels of Confusion van Black Sabbath's Volume 4. Ik begrijp de inspiratie, die hoor ik wel vaker terug, maar dit lijkt er wel heel nadrukkelijk. Ach, ik vergeef het de band, want ze hebben me opnieuw laten genieten van een te gek album!