Heads For The Dead - The Great Conjuration

• BandHeads For The Dead [SE]
• TitelThe Great Conjuration
• Release datum02-09-2022
• LabelTranscending Obscurity [IN]
• Genre Deathmetal

Tracklist

01. The Jewel of the Seven Stars
02. The Beast
03. The Covenant
04. Rotten Bastard
05. The Breaking Wheel
06. The Bloodline
07. World Serpent Dominion
08. The Curse
09. Bloody Hammer (Roky Erickson cover]
10. The Fog

Death metal supergroep - zo wil ik ze inmiddels toch wel noemen - Heads For The Dead liet met Serpent's Curse in 2018 een knaller van een debuutalbum los, dat zeker in de underground de nodige schokjes opleverde. De meesterlijke vermenging van klassieke death metal met op horror geïnspireerde elementen onderscheidt hen van de standaard revival-bands. Opvolger Into The Red (2020) trok de lijn consequent door, waarna de EP Slash 'n' Roll (2021) een eerbetoon bracht aan de klassieke horrorfilms die de muziek op een grote manier hebben geïnspireerd. Slash 'n' Roll is natuurlijk ook een uitstekende benaming om de muzikale intenties van Heads For The Dead weer te geven vind ik.

De combinatie van Jonny Pettersson (alleskunner, en bekend van steeds meer) als muzikaal brein en Ralf Hauber (Revel In Flesh) op zang blijkt nog altijd buitengewoon effectief te zijn en beiden gebruiken hun decennia-lange ervaring om iets fraais te creëren. Ed Warby is er helaas niet meer bij, zijn plek is ingenomen door Jon Rudin, die met bands als Just Before Dawn, Pale King, Stygian Dark, Those Who Bring the Torture, Wombbath, en nog heel veel meer, ook heel goed in deze sfeer past. Verder is nieuw tweede gitarist Matt Molti, die we vooral kennen van Sentient Horror.

Het horror-gefixeerde kwartet komt nu met de derde langspeler op de proppen: The Great Conjuration. Een snelle blik op de tracklist leert me dat er weer wat klassieke horrorfilms tot songtitel zijn gebombardeerd. En die albumcover is ook gaaf, met die (nep-)vouwen er in. Zo lekker old-school!

Heads For The Dead is niet van de subtiliteiten, dus gaat het viertal met The Jewel Of The Seven Stars meteen vol in de aanval. Afwisselend opgefokt, gehaast, overrompelend enerzijds, en atmosferisch, dreigend, vertragend anderzijds, zet deze wisselwerking de toon voor het album. De afwisseling tussen ziedende death metal (The Beast, Rotten Bastard), en grooves, pakkendheid en sfeer (The Covenant), is waar Heads For The Dead het van moet hebben.

Ik vind het opvallend dat de tweede helft van het album overwegend een stuk trager is vergeleken met de eerste vijf tracks. The Bloodline is nog een beetje een scharnierpunt tussen beiden, maar vanaf World Serpent Dominion (met 06:44 veruit het langste nummer van het album) wordt het nog meer atmosferisch, filmisch, vooral door het gebruik van de keyboards in dit nummer. Ik juich het toe, want deze extra laag voegt echt iets toe aan de kern van old school death. The Curse sluit hier optimaal op aan, ondanks wat snellere fragmenten.

De sterk uitgevoerde Roky Erickson-cover Bloody Hammer geeft uiteraard weer een geheel eigen sfeer, voordat wordt afgesloten met het bij vlagen genre-vreemde The Fog. Naast de verwachte insteek horen we weer die heerlijk vervreemdende keyboards, die een voor mij aangenaam dark / gothic effect geven. Zo zit de verrassing aan het eind van het album, en kun je je afvragen of deze soundtrack-achtige benadering de richting is waarin Heads For The Dead zich gaat ontwikkelen. Ik blijf deze band hoe dan ook volgen, want spannend vind ik hun muziek zeker!