Heidevolk Straalschijf Ontketenfeest
Op zaterdag 2 mei 2015 werd op Arnhemse grond een groot feest gevierd ter eren van het jongste ‘kindje’ "Velua" van de band Heidevolk. Dit festijn voltrok zich in het pand van Luxor Live. Omdat het voor mij alweer een aardig tijdje geleden was dat ik de beste heren had zien shinen op ’t podium, was dit voor mij de perfecte reden om maar eens een bezoekje te brengen aan Arnhem. Daar aangekomen, heb ik eerst nog wat gezelschap opgehaald om ons vervolgens richting het strijdveld te verplaatsen. De deuren van Luxor gingen om 19:30u open en bij aankomst was het al aardig bevolkt. Twee lange rijen van publiek. Het beloofde druk te worden. Gelukkig niet heel lang hoeven wachten tot we naar binnen konden, dankzij het snelle werk van het Luxorpersoneel. Langzaam trok de tijd aan ons voorbij en om 20:15u betrad de eerste band het podium.
Luisterend naar de naam Rhovanion, waren deze heren (en dame) uit Harderwijk, een band die voor mij totaal onbekend was, dus ik moest me laten verrassen. Het geluid bij de eerste paar nummers was niet optimaal, maar dat werd later wel beter. Het enthousiasme van de band was dik in orde en de nummers klonken vrolijk en energiek, doch met een ruw randje. Bij een paar nummers werd ik blij verrast door de aanwezigheid van een vrouwelijke zangstem, die de nummers nét dat ene extra tintje meegaf. Tevens werd het publiek verteld, dat de beste man op doedelzak/fluit eerder die dag al een gig had gespeeld ergens in Duitsland en er dus al de nodige kilometers op had zitten en al een bizar druk dagje achter de rug had. Als je dan nog steeds met hetzelfde energielevel je ding doet op ’t podium als dat hier het geval was, kan ik alleen maar zeggen: Respect!! Halverwege de set werd er zelfs een kleine wall of death uitgeperst en tegen ’t eind stonden de zanger en de doedelzak-dude zélf tussen het publiek en gingen de voetjes van de vloer. Na nét aan, een half uurtje spelen, was het tijd voor dit gezelschap het strijdtoneel te verlaten.
Celtachor uit Ierland was het tweede bataljon dat (rond 21:05u) de planken betrad. Overigens het eerste optreden van dit gezelschap op Neerlands grondgebied. Eveneens een vijftal dat bij mij nog niet bekend was, dus wederom kon ik niets anders doen dan afwachten wat zij me zouden brengen. Wat ik zag was een overenthousiaste zanger die behoorlijk met het publiek speelde en dat deed met een breed arsenaal aan gebaren en het (zogenaamd) roepen van allerlei (strijd)kreten. Waar Rhovanion vrij prominent gebruik maakte van een vrolijk fluitje in de meeste van hun nummers die ze speelde, zorgde Celtachor met het (veelal) weglaten van het fluitje voor een iets zwaarder en duisterder geluid en dat leverde een resultaat van afwisseling, wat ik op zich best aangenaam vond. Het geluid bij deze band was erg goed, alleen tijdens de eerste 20 minuten van het spelen van deze Ieren, leek het publiek net terug te komen van een begrafenis, want er gebeurde vrijwel niets. Echter draaide de wind op een zeker moment en de mensen kwamen langzaam weer een beetje op gang en tegen het einde ging het loos! Na zo’n 50 minuten op de klok, was het voor deze band ook tijd om er een eind aan te breien en plaats te maken voor de band waar iedereen voor gekomen was.
Heidevolk! Heidevolk! Heidevolk! (x HEEL VAAK…en LUIDKEELS!) Dat was zo’n beetje het toverwoord nog vóórdat de heren aan hun thuiswedstrijd begonnen. Dit zou een bijzondere avond worden. Als eerste natuurlijk het vieren van de release van “Velua” de nieuwste plaat en dan hadden we het afscheid van gitarist Reamon en zanger Mark, die na 12 jaar trouwe dienst, voor de laatste keer hun hoorn hieven op het publiek. Allen met een brede glimlach en overduidelijk een overkill aan zin in een supervette avond, kwamen ze het podium op.
22:20 gaf de klok aan toen Heidevolk de eerste akkoorden speelde ...en toen het publiek vrijwel meteen volslagen los ging. De band speelde de eerste 3 nummers vrijwel achter elkaar door, met slechts een korte aankondiging. Nadat "Herboren In Vlammen" was gespeeld, nam Rowan even de tijd om het publiek toe te spreken. Er werd verteld dat ze ongeveer zo’n 1:40u zouden spelen en dat we véél nummers van de nieuwe CD te horen zouden krijgen. "Saksenland" werd aangekondigd en er werd luidkeels gejuicht. Vlak voor het refrein werd het nummer stilgelegd en werden we geïnstrueerd om as hard as we could, “SAKSENLAND” mee te zingen. De interactie met het publiek wat ik van Heidevolk ken, had zijn intrede ook deze avond weer gedaan en maakte het feest compleet! Na "Urth" gespeeld te hebben, werd de vraag gesteld “Heeft Arnhem nog een beetje energie?” ter aankondiging van het volgende te spelen nummer "De Hallen Van Mijn Vaderen". Waarvan de titel door mij verkeerd werd verstaan en ik dus het hele nummer “De Wallen Van Mijn Vader” heb staan schreeuwen… verklaart ook meteen de rooie lijn tussen de titel en de vraag… Wallen… energie… slaap…, ja ik snap ‘m wel. :P
Veel andere en zoals beloofd ook vooral nieuwe nummers werden er gespeeld en het dak ging er af. De sfeer was fantastisch en wat ik Heidevolk nog nooit eerder heb zien/horen doen, is het spelen van covers van andere bands. Tot op deze avond dan, dat ineens een erg gave cover van Billy Idol’s "Rebel Yell" werd gespeeld, geniaal! Na een supervette avond, vol bier zweet, drankgelag en 3 erg toffe presentaties on stage gaf de klok dan toch 23:59u aan en was het voor de Rowan, Kevin, Lars en Joost tijd, om samen met het publiek voor de laatste keer een oorverdovend applaus op te dragen aan Mark en Reamon.
Final verdict: Een uitermate geslaagd feest en leden van Heidevolk, deze is voor jullie!!
PROOST!Celtachor [IE], Heidevolk [NL], Rhovanion [NL]