Hellspawn - The Great Red Dragon

• BandHellspawn [PL]
• TitelThe Great Red Dragon
• Release datum01-04-2012
• LabelPsycho Records [PL]

Tracklist

01. The First Banner in the Fields of Devil
02. Word Becomes Flesh
03. Hellspawn
04. Diabolic
05. The Great Red Dragon
06. Intro to the Revelation
07. Revelation of the Red Dragon
08. The Dice Are Cast
09. The Greatest King among Demon
10. An Obelisk of the World

Hellspawn toont zich in verschillende gedaantes, dit is de Poolse 'old school' death metal variant. Opgericht in 2003 werd een eerste demo uitgebracht in 2005. Daarna heeft de band de tijd genomen om een eigen studio te realiseren alwaar ze uiteraard hun eigen albums kunnen opnemen. Dat zijn er twee tot nu toe: Child Of Hell (2010) en het eerder dit jaar verschenen The Great Red Dragon. Overigens mogen we hier de term langspelers gerust met een korrel zout nemen. Beide albums duren nog geen half uur.

Toch kan dat van de andere kant ook lang genoeg zijn. Op The Great Red Dragon staan tien nummers die er in zo'n vaart en zo intens energiek uit geramd worden dat je na een half uurtje al aardig murw gebeukt kunt zijn. De basis: double bass drumgeweld, blastpassages en gemene Morbid Angel achtige gitaarriffs. Daaroverheen een oergrunt die zich niet alleen door merg en been een weg baant, maar ook diep in je lijkt te nestelen. Een werkelijk vette productie maakt het zaakje lekker smerig af.

Al vanaf opener The First Banner In The Fields Of Devil is het direct raak. De nietsvermoedende luisteraar wordt om de oren geslagen met nietsontziende duivelse riffs en vellenverwoestende trommelstokslagen. Geen introotje om er even rustig in te komen, maar gas erop vanaf de eerste noot. De evil uitgevoerde death metal creëert een lekker duister sfeertje, en lijkt echt rechtstreeks uit de hel weggetrokken. Dit is simpelweg bruut.

Nou vooruit dan, een momentje van bezinning dat op het album te vinden is. Intro To The Revelation is precies dat wat het zegt, en ingeklemd tussen het titelnummer en Revelation Of The Red Dragon zorgt het er juist voor dat de navolgende tracks nog bruter voor de dag lijken te komen. Langzamere momenten op het album zijn schaars, maar die er zijn, klinken minstens zo evil als de brute snelle hoofdmoot. Niet origineel, niks verrassends, weinig subtiel; maar o zo lekker lomp! Poolse death uit het boekje.