Hex - God Has No Name

• BandHex [ES]
• TitelGod Has No Name
• Release datum05-07-2019
• LabelTranscending Obscurity [IN]
• Genre Doomdeath, Doommetal

Tracklist

01. Thy Kingdom Gone
02. Soulsculptor
03. Worshipping Falsehood
04. Daevangelism - The Dark Sunset
05. Where Gods Shall Not Reign
06. Apocryphal
07. All Those Lies That Dwells...

Uit Spanje is de doom/death metalband Hex terug met hun tweede langspeler God Has No Name. Opgericht in 2012 heeft de band nog een volledig album (Deadly Sin, 2014) en een demo uitgebracht. Dat eerste album - uitgebracht in eigen beheer - is me indertijd nog ontgaan, maar deze nieuwe heeft hier, met dank aan Transcending Obscurity, al z'n nodige spreekwoordelijke, want digitale, rondjes gedraaid.

Zeven nummers met een gezamenlijke speelduur van zo'n 37 minuten lijkt wat mager in deze moderne tijd, maar dat maakt het vijftal van Hex dubbel en dwars goed met de kwaliteit en de intensiteit van hun behoorlijke zware en extreme metal. Als liefhebber van snelheid ben je hier verkeerd; hou je echter van loodzware, slepende metal en onheilspellende atmosferen, dan zit je hier gebakken.

Hoewel ik echt alle nummers goed vind, heb ik uiteraard ook mijn voorkeuren. Een traag voortbeukende slepende track als Worshipping Falsehood vind ik echt onweerstaanbaar, en zal gaandeweg mijn favoriet van het album blijken. Maar ook opener Thy Kingdom Gone, Daevangelism - The Dark Sunset en Where Gods Shall Not Reign spreken me enorm aan. Hier gaan logheid en groove hand in hand, terwijl door middel van ingetogen stukjes, een vrouwelijke zangstem (zo te horen tenminste) en gesampelde stemgeluiden nog extra sfeer wordt gecreëerd. Sowieso vind ik de gebruikte samples op dit album van toegevoegde waarde om de dreigende en bedompte atmosfeer zo smerig mogelijk neer te zetten.

Met Apocryphal gaan we nadrukkelijk naar de uptempo old school death, deze track is hier een beetje een vreemde eend in de bijt. Zeker ook niet vervelend om te horen, maar wel behoorlijk afwijkend van de rest. Afsluiter All Those Lies That Dwells... gaat een beetje tussen die old school death en de meer doomy insteek van de overige tracks in zitten, en past daardoor al weer een stuk beter. Zeker omdat deze, naast opzwepende stukken, ook de al eerder genoemde dreigende atmosfeer laat horen.

Ondanks dat ik Hex nog niet kende heeft dit Spaanse vijftal me weten te overtuigen. Echt origineel is hun doomy death metal-insteek natuurlijk al lang niet meer, maar de band weet het geluid zeer overtuigend neer te zetten, en weet door middel van subtiele extraatjes toch iets als een eigen gezicht te bewaren. De liefhebber mag God Has No Name niet negeren wat mij betreft!