High Reeper - Higher Reeper

• BandHigh Reeper [US]
• TitelHigher Reeper
• Release datum22-03-2019
• LabelHeavy Psych Sounds [IT]
• PromotorAll Noir [DE]
• Genre Doommetal

Tracklist

01. Eternal Leviathan
02. Buried Alive
03. Bring The Dead
04. Apocalypse Hymn
05. Foggy Drag
06. Obsidian Peaks
07. Plague Hag
08. Barbarian

High Reeper is in 2016 opgericht in de Verenigde Staten, al zijn verschillende bronnen niet eensluidend over de precieze locatie van afkomst. De band debuteerde in 2017 met een zelfgetiteld album, dat in 2018 is heruitgebracht door het huidige label, maar mij / ons hier nog ontgaan is. Precies een jaar later komt de band met opvolger Higher Reeper, zodat een kennismaking niet lang uitblijft. Ondanks dat ik met deze wetenschap direct beide albums ben gaan beluisteren, ga ik het hier toch echt over die tweede hebben. Al kan ik met terugwerkende kracht constateren dat veel van wat ik hier schrijf ook op het debuutalbum van toepassing blijkt te zijn.

De muziek die dit gezelschap ons voortovert kennen we al van meer bands tegenwoordig, al is het in de basis behoorlijk retro muziek. Heavy rock, stoner, doom, occult, psychedelisch en mystiek zijn hierbij qua muziek en atmosfeer de sleutelwoorden. Overwegend loom, zwaar en traag, maar uiteraard ook enorm aanstekelijk. Wat ook niet onvermeld mag blijven is de onvermijdelijke schatplichtigheid aan Black Sabbath. Tel daarbij ook nog op dat zanger Zach Thomas best wel een beetje klinkt als Ozzy in z'n 'beste' jaren, en je hebt het plaatje al bijna compleet.

Inderdaad, dat mag allemaal voorspelbaar klinken, maar ik heb nou eenmaal een enorme zwak voor dit geluid. Zeven dreinende, zeurende, maar lekker logge en lompe nummertjes (Apocalypse Hymn is een poging tot een mysterieus ingetogen deuntje) kietelen op aangenaam vertrouwde wijze mijn oortjes. Ergens tussen stoner en doom doet High Reeper z'n ding, geen moment pogend om ook maar enigszins afstand te nemen van het geluid van wat ongetwijfeld hun grote voorbeeld moet zijn. De nummers zijn compact, nergens te lang, en bevatten prettige wisselingen in tempo. Geen aanleiding tot verveling of verslapping van de aandacht wat mij betreft.

Wat High Reeper ten gehore brengt is zeker geen hogere wiskunde, deze muziek moet het vooral hebben van de authentieke atmosfeer, en daarmee weet de band mij in elk geval helemaal te raken. Echte uitschieters zijn niet te noemen vind ik, eigenlijk bevallen - op de eerder genoemde misser na - alle tracks me even goed. Ik blijf deze band dan ook zeker volgen. Kun je uit de voeten met de eerste Sabbath-albums, Pentagram, en klonen als St. Vitus, Trouble en Candlemass, gemixt met een vleugje Electric Wizard, dan zal High(er) Reeper je ook wel bevallen. En uiteraard is er hier maar één conclusie mogelijk: op naar Highest Reeper!