Horisont - Sudden Death

• BandHorisont [SE]
• TitelSudden Death
• Release datum15-05-2020
• LabelCentury Media Records [DE]
• Genre Hardrock

Tracklist

01. Revolution
02. Free Riding
03. Pushin' The Line
04. Into The Night
05. Standing Here
06. Runaway
07. Gråa Dagar
08. Sail On
09. Breaking The Chain
10. Hold On
11. Archaeopteryx In Flight

Sudden Death is inmiddels het zesde album van het Zweedse Horisont, waarmee ik in 2013 kennis maakte middels hun derde album Time Warriors. Daar tussen door verschenen eind 2015 nog Odyssey (maar die heb ik blijkbaar helemaal gemist) en het door mij zeer gewaardeerde About Time (2017).

Horisont bleef een aantal albums volharden in zeer herkenbare jaren '70 en '80 hardrock, zo'n beetje in de stijl zoals bands als Deep Purple, Uriah Heep, Blue Oyster Cult en Thin Lizzy (als voorbeelden) dat indertijd deden. Enerzijds betekent dat, naast de herkenbaarheid, een zekere voorspelbaarheid; maar aan de andere kant wordt deze muziek met zoveel gevoel en passie gespeeld dat het echt enorm authentiek klinkt. Ik vraag me regelmatig af: waar heb ik dit eerder gehoord. Toch is de muziek van Horisont zeker geen jatwerk, de band heeft - ironisch genoeg voor deze zo herkenbare klanken - best een eigen smoel.

Eigenlijk klinkt Horisont op Sudden Death nog melodieuzer dan ooit tevoren. Vooral de overdaad aan piano en synthesizers plaatst de band bijna in de Amerikaanse gladde stadion / radiovriendelijke rock-regionen, waarbij je mag denken aan bands als Chicago, Foreigner, Boston, Kansas of Journey. Zo af en toe wordt er een vleugje progrock aan de muziek toegevoegd, inderdaad zoals voornoemde bands dat ook deden. Zo wordt er zelfs een saxofoon bijgehaald op Into The Night, en is afsluiter Archaeopteryx In Flight een uitgesponnen instrumentale track. Ook de gewoonte om een nummer in de eigen taal te brengen houdt hier stand, getuige Gråa Dagar.

Aan het begin van het album is het nog even wennen met tracks als Revolution en Free Riding, zo poppy klinkt Horisont. Vanaf Pushin' The Line valt het kwartje, en moet ik vooral denken aan de landgenoten van Graveyard, een band die ik (ook) hoog heb zitten. Vooral het gitaarwerk doet het 'm hier voor mij. En stiekem vind ik dit ook gewoon hele leuke muziek. Laat ik Horisont vanaf nu maar gewoon beschouwen als een guilty pleasure.