I Compagni Di Baal - I Compagni Di Baal

• BandI Compagni Di Baal [IT]
• TitelI Compagni Di Baal
• Release datum24-09-2012
• LabelJolly Roger Records [IT]

Tracklist

01. R.I.P.
02. L'orrore che abita in me
03. Oltre la luna
04. Tra potere e liberta'
05. Icolanibai
06. Nell'oscurita'
07. Sepolto sotto un cielo
08. La danza del sangue

I Compagni Di Baal (opvallende naam, afkomstig van een tv serie uit de jaren '60) is afkomstig uit het Italiaanse Ancona en actief sinds 2008. In 2010 verscheen een titelloze demo, die gold als vingeroefening voor het debuutalbum met de weinig verrassende titel I Compagni Di Baal. Het album is opgenomen in november vorig jaar, verscheen al op 4 juni in thuisland Italië, de rest van de wereld moest wachten tot 24 september.

Als muzikale invalshoek rept de bio van een mengeling van traditionele hardrock en heavy metal, met invloeden van doom en prog. Bands die als inspiratie dienen: Black Sabbath, Uriah Heep, Rush, Depeche Mode, Ulver, Strana Officina en wat andere Italiaanse namen die mij op het eerste gehoor niks zeggen. Gevoegd bij de albumhoes verwacht ik dan ook geen moderne muziek, sterker nog, ik moest meteen denken aan Ghost's Opus Eponymous. De vergelijking met die band zou dan ook best nog eens terug kunnen komen.

I Compagni Di Baal speelt dus inderdaad die occulte heavy rock die je had verwacht. Hoewel de muziek op zich duidelijk genoeg is, maken de teksten het niet gemakkelijk om de band thematisch te plaatsen, die zijn namelijk in het Italiaans; daarnaast zijn de vocalen niet het sterkste punt van de band. Buiten dat zou ik zelf Deep Purple nog aan het rijtje van inspiratiebronnen willen toevoegen, het old school toetsenwerk (Hammond orgel?) op de meeste tracks geeft me een behoorlijke Deep Purple feel.

Het album opent veelbelovend met R.I.P., lekker tempo, swingend, in het gitaarwerk overduidelijk beïnvloed door klassieke heavy metal. Het sterke riffwerk en de pittige solo's zullen nog vaker terug komen op het album. De sfeer is retro, mysterieus, en doet me denken aan de duistere, occulte tak van de NWOBHM, een vergelijking zoals ik die bijvoorbeeld ook gemaakt heb in m'n review van Pagan Altar. Met dit verschil: de muziek van I Compagni Di Baal is een stuk lichtvoetiger van aard, zodat je uitkomt bij een al eerder genoemd voorbeeld: Ghost. Duistere thematiek in een catchy jasje.

Sepolto Sotto Un Cielo begint met een Black Sabbath achtige riff, dit nummer kent af en toe een net wat donkerder tintje. Maar ook hier eisen al gauw het toetsenwerk en de Italiaanstalige zang al mijn aandacht op. De eerste in positieve zin, de tweede begint me gaandeweg het album wat tegen te staan. Al weet ik eerlijk gezegd niet zeker of het nou de taal of op de zang op zich is die me stoort. Grappig: afsluiter La Danza Del Sangue klinkt alsof het vanaf een platenspeler klinkt, geinig effectje.

Uiteindelijk begeven alle tracks op I Compagni Di Baal zich op hetzelfde vlak. Met uitzondering van het korte intermezzo Icolanibai dan. Voor de rest klinkt de band als een kruising tussen Deep Purple en Ghost wat mij betreft: aangename, toegankelijke old school heavy rock met een occult, duister randje. Liefhebbers gaan dit weten te vinden.