In Solitude - In Solitude
- In Solitude [SE]
- In Solitude
- 25-01-2013
- Season of Mist [FR]
Tracklist
01. In the Darkness
02. Witches Sabbath
03. Kathedral
04. Beyond Is Where I Learn
05. 7th Ghost
06. Faceless Mistress
07. Temple of the Unknown
08. The Monolith
09. Hidden Dangers (in the Night)
10. Faceless Mistress [demo]
Het uit het Zweedse Uppsala afkomstige In Solitude bestaat al sinds 2002. Niklas Lindstrom (gitaar), Uno Bruniusson (drums), Gottfrid Ahman (bas) and Henrik Helenius (gitaar / vocals) waren de oprichters van de band. In 2003 komt daar de pas 11-jarige Pelle “Hornper” Åhman bij om de rol van zanger over te nemen. In 2005 verwisselt de band gitarist Henrik Helenius voor Mattias Gustafson. Ook hebben ze al snel enkele demo’s op hun naam staan.
In 2006 nemen ze Hidden Dangers op, welke door het Zweedse S.M.P Records als 7” wordt uitgebracht, en al net zo snel niet meer te krijgen was. In 2008 nemen ze in de Burlesco Studios net als de demo’s samen met Hasse Bruniossen hun eerste volledige naamloze debuut album op. Deze werd door Pure Steel Records op cd en door High Roller Records op vinyl uitgebracht. Al snel werden ze gevraagd door verschillende festivals door Europa, vooral in Duitsland en hun thuisland Zweden.In 2009 vindt er een wisseling op gitaar plaats, Mattias Gustafson vertrekt en Henrick Psalm neemt zijn plaats in. In 2010 tekent de band bij Metal Blade Records een werelddeal. Inmiddels heeft de band in 2011 ook al een tweede album uitgebracht The World, The Flesh The Devil, die hier al eerder besproken is.
Nu is dan een heruitgave van het al lang uitverkochte debuutalbum, opnieuw uitgebracht door Season Of Mist met twee extra nummers, de single Hidden Dangers uit 2008. Voor diegene die niet bekend zijn met de band (waaronder ikzelf): de band speelt NWOBHM in de stijl van Mercyful Fate (alleen zonder King Diamond).
In acht genomen dat de zanger pas 16 jaar was bij de opnames van dit album, klinkt hij hier niet naar. Hij is niet altijd even goed te verstaan, dit is misschien iets waar hij aan kan werken. Mijn Engels was ook niet geweldig toen ik 16 was. (en nu nog niet) Ook zijn stemgeluid is iets waar ikzelf wat moeite mee heb, niet dat het slecht klinkt maar het is wat monotoon, wellicht als er wat meer variatie had gezeten dan was het zeker een stuk aangenamer om naar te luisteren.
Muzikaal gezien klinkt het allemaal erg goed, hier en daar wat bekende stukjes die naar Iron Maiden, Black Sabbath, Metallica, Judas Priest, Mercyful Fate klinken maar dit stoort niet. Je hoort in ieder geval duidelijk waar de invloeden vandaan komen. Om alle nummers door te nemen lijkt me wat overbodig, de muziek is precies zoals die beschreven is in de bespreking van het al genoemde The World, The Flesh The Devil.
Liefhebbers die niet vies zijn van wat nostalgische noten uit de betere jaren uit de NWOBHM tijd, doen er goed aan om dit album te gaan beluisteren.
