Infinita Symphonia - Infinita Symphonia

• BandInfinita Symphonia [IT]
• TitelInfinita Symphonia
• Release datum18-06-2013
• LabelScarlet Records [IT]

Tracklist

01. If I Could Go Back
02. The Last Breath
03. Welcome To My World
04. Drowsiness
05. In Your Eyes
06. Fly
07. Interlude
08. Waiting Fo A Day Of Happiness
09. X IV
10. Limbo

Infinita Symphonia is een Italiaans gezelschap dat zich niet wil vastpinnen op een enkele stijl. Ze worden over het algemeen in de symfonische power metal hoek gedrukt, maar zeker als je het woord power in power metal letterlijk wil nemen hoort de band daar mijns inziens niet helemaal in thuis. A Mind’s Chronicle was in 2010 het debuutalbum, waar ik eerlijk gezegd niks van mee heb gekregen. Ik mag nu in de herkansing met album nummer twee, eenvoudigweg Infinita Symphonia getiteld.

If I Could Go Back is het eerste nummer, en was ook al als single vooruitgeschoven. We horen vrij standaard gitaarlijntjes, veel toetsenwerk en een niet al te hoog rockend tempo. De vocalen zijn uiteraard clean, hoog, en af en toe iets te geknepen, of te schel. Over het geheel is de zang echter zeer aanvaardbaar. De muziek vind ik eigenlijk iets te gewoontjes, mat, het knalt niet. Ik hoor hier weinig power metal, maar vooral vrij cliché hardrock.

The Last Breath van hetzelfde laken een pak, misschien iets meer catchy dan het vorige nummer, maar mij overtuigt het nog allerminst. Het is denk ik de bedoeling om wat progressief voor de dag te komen, het nummer duurt ook eigenlijk wat te lang, maar ik heb eerder het idee dat Infinita Symphonia zo'n beetje tussen wal en schip aan het peddelen is. Met Welcome To My World als voorlopig dieptepunt. Het nummer begint nog best ok, power metal achtig en een stoer refrein. Maar met de nu metal benadering waarmee het nummer vervolgt slaat de band de plank echt mis. Met de haast rap-achtige zang als een sneue poging om modern over te komen (zo ook in het zeurderige Drowsiness)?

En zo kan ik helaas nog wel even doorgaan, maar dan wordt het echt een afkraakverhaal, en dat wil ik niet; en verdient de band ook niet, want technische gesproken wordt hier prima gemusiceerd. Ik kan er alleen geen lijn in ontdekken. Vooruit, nog ff het echte dieptepunt van de plaat: de ballad In Your Eyes. Over zulke nummers zijn de meningen vaak verdeeld, ik vind dit een typisch geval van tenenkrommend; zweverig, dromerig, maar uiteindelijk simpelweg plat, liftmuzak.

Echter: daar waar de band wat vlotter of heavier van leer trekt en daadwerkelijk power metal beoefent wordt de muziek best interessant. Fly, met gastvocalen van Michael Kiske, is zeker een aangenaam nummer om te horen, lekker afwisselend tussen gedragen bijna epische stukken en uptempo passages. Dat lijkt de band dus duidelijk beter te passen. Ook zijn het opvallende genoeg de twee intermezzo's die op het album staan (Interlude en X IV), die interessant, bijna spannend voor de dag komen.

Afsluiter Limbo is dan weliswaar niet zo'n snel nummer, maar bevat dan weer wel die gedragen sfeer, symfonisch en (mee)slepend. Dit nummer zit wel lekker in elkaar en heeft de juiste ingrediënten, vooral het sterke gitaarwerk (sowieso wel het sterkste punt van deze band denk ik) kan me hier wel bekoren. En in tegenstelling tot een aantal andere tracks gaan toetsen en zang hier niet hun eigen weg, maar vormt alles bij elkaar ook echt een geheel.

Liefhebbers van (pop)rock met een licht progressieve inslag kunnen hier waarschijnlijk wel wat mee, voor de metalliefhebber zal Infinita Symphonia veel te soft zijn.