Loading...

Intero - Polluted Minds

Gepost in Reviews door Chris van der Aa op 13-08-2019

Tracklist

01. Self-fullfilling Prophecy
02. Keep Me Sane
03. Mission Control
04. Possessed
05. Dronevlucht
06. Making Amends
07. Donkerling

De Nijmeegse band Intero is al bezig sinds 2005, maar heeft tot op heden nog maar bescheiden naamsbekendheid vergaard in den lande. Al meen ik dat ik de band wel eens live heb gezien. Op releasegebied zijn de heren ook nog niet heel fanatiek geweest: een ongetitelde demo in 2006 en EP On A Deathgroove (2011) waren tot nu toe de enige wapenfeiten. Eind mei is daar dan een album bij gekomen: Polluted Minds; geproduceerd door Simon Snel (Black Bottle Riot) en Dion Vermaes. Zeven tracks met een speelduur van een half uur vind ik persoonlijk aan de schrale kant om voor een full length door het leven te gaan, maar gezien de productie van Intero tot nu toe is het natuurlijk al heel wat.

Zelf noemen ze hun muziek groove metal, beïnvloed door bands als Lamb Of God, Pantera en Machine Head; en Prong vind ik daar ook nog wel bij horen. Daarnaast zijn in sommige (vooral snellere) passages de hardcore-roots van de band nog wel terug te horen; zoals bijvoorbeeld Keep Me Sane laat horen. Vooral de vocalen laten nog regelmatig hardcore-trekjes horen, waaronder de gezamenlijke shouts hier. Ook horen we nog wel eens een vleugje metalcore voorbij komen, zoals in opener Self-fullfilling Prophecy.

De teksten gaan over uiteenlopende onderwerpen; van radicalisering tot ziekte en van machtsmisbruik tot het hebben van een kater. De onderwerpen en teksten vinden de heren duidelijk erg belangrijk, en worden her en der dan ook kracht bij gezet door korte sampletjes, niet alleen als intro, maar ook ondersteunend binnen de tracks. Dat geeft de plaat als geheel dan ook net wat meer body en samenhang. Het meest opvallende voorbeeld hiervan vind ik het heerlijk dreigende Dronevlucht (leuk bedachte titel trouwens, en stiekem mijn favoriet van dit album) dat wel heel erg op zowel de samples als het onderwerp leunt. Een paar van de nummers hebben dan ook een nadrukkelijk verhalend/vertellend karakter.

De muziek zelf luistert wat mij betreft lekker weg. Er wordt inderdaad vol ingezet op groove; ondersteund door denderend trommelgeweld komt het gitaarwerk goed naar voren, waar over heen de brullende, sterke zang het geheel netjes afmaakt. Qua muzikale insteek is het niet bijzonder wat Intero doet, het is de energieke uitvoering waarmee de band de punten binnensleept; samen met de nadruk op samples en teksten. Het is moeilijk om stil te blijven zitten bij deze muziek. Er wordt goed afgewisseld tussen tragere, heavy stukken en vlottere meebeuk-passages. Daar vind ik Making Amends een goed voorbeeld van.

Met het instrumentale, ingetogen Donkerling gaat het overwegend best heavy album als de spreekwoordelijke nachtkaars uit. Ik ben daar zelf niet zo'n liefhebber van. Op zich vind ik niks mis met deze track, maar een dergelijk nummer als slotakkoord laat me altijd met zo'n onbevredigend gevoel achter. Net niet helemaal af zeg maar. Evengoed heb ik weten te genieten van een lekker stevig metal-album, dat enerzijds door de vette grooves, anderzijds door het verhalende karakter, vrijwel constant weet te boeien. En dat is al knap genoeg!

Armand - drums

Ralluf - vocals

Tjeerdenator - guitar, vocals

Tinus - bass, vocals