Iron Jinn - Iron Jinn

• BandIron Jinn [NL]
• TitelIron Jinn
• Release datum21-04-2023
• LabelStickman Records [DE]
• PromotorAll Noir [DE]
• Genre Psychedelische rock

Tracklist

01. Winding World
02. Soft Healers
03. Ego Loka
04. Truth Is Your Dagger
05. Lick It Or Kick It
06. Relic
07. Bread And Games
08. Blood Moon Horizon
09. Cage Rage

Een Nederlandse supergroep, zo kun je Iron Jinn bijna wel noemen. Mits je interesse ligt in eigenwijze, psychedelische, nou ja sowieso geheel eigen rockmuziek; anders zeggen de namen van de muzikanten je waarschijnlijk niks. Iron Jinn is opgericht door gitarist Oeds Beydals (The Devil’s Blood, Death Alley, Molassess) en vond in eerste instantie zijn bestaansrecht als project op Roadburn 2018 - toen nog als Iron Chin (en ook nog met Job van de Zande (Dool, The Devils Blood) als ik het goed heb?).

Dat het daar niet bij blijft, blijkt vijf jaar later. Want toen in 2020 alles stopte, trok Oeds samen met Wout Kemkens (Shaking Godspeed) de oefenruimte in, met vervolgens ook drummer Bob Hogenelst (Birth of Joy, Molassess) en bassist Gerben Bielderman (die hier al niet meer te horen is). O ja, het debuutalbum heet ook Iron Jinn.

De genoemde bandnamen geven al best een indicatie van wat voor muziek je kunt verwachten. Psychedelica is onontkoombaar, net zo min als ingetogen mystieke passages en riffgerichte rockmuziek. Daarnaast durf ik als mogelijke invloeden ook Pink Floyd, getuige een trippende track als Ego Loka, en The Beatles - Truth Is Your Dagger - niet weg te laten. Met name de jaren '60 en '70 hebben denk ik hun sporen wel nagelaten in de muziek van Iron Jinn.

Relic vliegt pas echt alle kanten op. Denk je te zijn aanbeland in een happy hippie-deuntje, word je toch nog tussen diverse lagen heen en weer geschud. Want als iets de muziek van Iron Jinn tekent zijn dat de gelaagdheid, en het volstrekt ontbreken van klassiek genre-aanduidingen. Psychedelische rock dekt grotendeels de lading wel, maar wat deze band aan atmosfeer neerzet gaat nog wel verder of dieper dan dat. Zelfs in de meest intieme momenten zit spanning (Bread And Games) terwijl het als tegenpool nergens echt heavy wordt. Die heftigheid hebben we aan het begin van het album al gehad bij momenten in Winding World en Soft Healers, al bleef dat wel bij subtiele zwaarte natuurlijk.

Afsluiter Cage Rage is met z'n kwartier speelduur natuurlijk helemaal een uitnodiging om de luisteraar zoek te spelen. Ruim een kwartier aan weloverwogen psychedelica, een atmosferisch sterke indeling, nou ja, gewoon geweldig om op weg te trippen. Een indrukwekkend slotakkoord. De boodschap lijkt me inmiddels wel duidelijk: Iron Jinn is een heerlijk onthaastend album in deze drukke tijden waarin we van alles moeten. Neem je tijd en geniet!