Kerry King - From Hell I Rise

• BandKerry King [US]
• TitelFrom Hell I Rise
• Release datum17-05-2024
• LabelReigning Phoenix Music [DE]
• Genre Thrashmetal

Tracklist

01. Diablo
02. Where I Reign
03. Residue
04. Idle Hands
05. Trophies Of The Tyrant
06. Crucifixion
07. Tension
08. Everything I Hate About You
09. Toxic
10. Two Fists
11. Rage
12. Shrapnel
13. From Hell I Rise

Wanneer Kerry King besluit een solo-album - of album onder eigen naam - uit te brengen, kun je op je vingers natellen dat dat tot uiteenlopende reacties zal leiden. Enerzijds zullen er genoeg fans te vinden zijn, anderzijds zullen de 'haters' geen gelegenheid onbenut laten om de man van van alles te betichten. Van het verkwanselen van de Slayer-legacy, geen recht hebben om ook thrash te spelen, of het niet op eigen benen kunnen staan, ga zo maar door. Als neutrale luisteraar, tevens niet specifieke King-fan ventileer ik graag mijn eigen idee hierover.

Als eerste durf ik de stelling aan dat het bij Kerry King - de band - echt niet alleen om de naamgever draait, daarvoor zijn de overige deelnemende muzikanten eveneens te bekend. Van Slayer is meegenomen drummer Paul Bostaph, bassist Kyle Sanders kennen we van HellYeah, gitarist Phil Demmel heeft uiteraard zijn sporen verdiend bij Machine Head, en last but niet least horen we op zang Mark Osegueda, die ook bij Death Angel al zo'n veertig jaar z'n stembanden warm houdt. Dit vijftal heeft een drie kwartier durend, lekker afwisselend thrash-album afgeleverd. Zo, die geef ik alvast weg.

Daar waar bij Slayer Hanneman als componist voor de melodie en de subtiliteiten zorgde, is het King die herkenbaar is aan de opzwepende, rechttoe rechtaan voortbeukende en -hakkende stijl. Dat is zeg maar de kant van Slayer die je hier te horen krijgt. Het laatste Slayer-album Repentless (het eerste en enige na Hanneman's overlijden) mag daarbij als referentiepunt gelden. Stel je daar je verwachtingen op in, dan zul je met From Hell I Rise grotendeels wel uit de voeten kunnen. Nummers als Where I Reign, Idle Hands, Crucifixion, Rage en het afsluitende titelnummer zullen ongetwijfeld menig thrash-fan aanspreken.

Een positieve uitschieter vind ik de crossover-knaller Two Fists, echt zo'n jaren '90 relikwie dat me naar die tijd terugvoert. Een paar mindere tracks staan er helaas ook op het album, misschien waren dertien er toch te veel - te veel in elke geval om de kwaliteit consequent gehandhaafd te houden. Trophies Of The Tyrant en Tension vind ik bijvoorbeeld behoorlijk matig. Ook aan Residue moest ik wel even wennen.

Onder de streep blijft er echter een alleraardigst en onderhoudend thrash-album over. Niet aardschokkend, maar alleszins acceptabel. Allerlei vuilspuiterij online laat ik graag links liggen, Kerry King bewijst wat mij betreft met From Hell I Rise zijn bestaansrecht als zelfstandig muzikant!