Khemmis - Deceiver

• BandKhemmis [US]
• TitelDeceiver
• Release datum19-11-2021
• LabelNuclear Blast [DE]
• Genre Doommetal

Tracklist

01. Avernal Gate
02. House of Cadmus
03. Living Pyre
04. Shroud of Lethe
05. Obsidian Crown
06. The Astral Road

Ik maakte zo'n anderhalf jaar geleden kennis met Khemmis - dat klinkt best grappig als je dat hardop zegt - middels het tussendoortje Doomed Heavy Metal, waarmee hun kersverse label Nuclear Blast de band alvast even in het zonnetje wilde zetten. Natuurlijk als voorbode voor een nieuw album, dat 'snel' zou verschijnen. We weten allemaal waarom een en ander voor menig band anders is gelopen, maar dat album is er nu: Deceiver. Die EP sprak me prima aan, dus ik was wel benieuwd naar een album met nieuw (en eigen) werk.

De term doom metal is bijna niet vol te houden wanneer je het begin van albumopener Avernal Gate hoort, eerder verwacht je dan een potje melodeath of zo. Maar goed, vanaf minuut 01:05 is het toch echt zo: de epiek steekt de kop op, en dan kunnen we gaan luisteren naar de klassieke mix van doom en epische heavy metal. Al zijn bij Khemmis de tempoversnellingen (zelfs met blast en grunt, getuige deze opener) nooit ver weg. Bijvoorbeeld ook Living Pyre haakt op een gegeven moment in op de melodeath-vibe, al zou je dat bij het epische begin nooit kunnen horen aankomen. Dat maakt muziek juist zo spannend toch?

Alle min of meer verrassende variaties ten spijt hoor ik Khemmis toch wel erg graag als 'pure' classic / epic / doom-band. Ik word echt wel warm van de tragere en meer verheven passages, zodat ik zonder enige terughoudendheid de langere en meer doom-georiënteerde nummers als House Of Cadmus, Shroud Of Lethe en afsluiter The Astral Road tot mijn persoonlijke favorieten van het album reken. Al mag Obsidian Crown er ook zijn.

Voor de rest denk ik dat je een soort van mix tussen pak 'm beet Opeth en Candlemass mag bedenken om deze muziek te omschrijven. En ja, dat klinkt inderdaad net zo apart als dat deze muziek is. Voorzien van spetterend gitaarwerk en vooral een melancholieke vibe - toch die onmiskenbare doom-atmosfeer - zal de klassieke heavy / doom-fan na enig oorspronkelijk enthousiasme toch even terugschrikken van de meer extreme elementen. Ik vind die combinatie juist ijzersterk, de afwisseling spreekt me enorm aan. Zeker bij de eerste luisterbeurt levert dit enorme verrassingen op. Daar gaat het wat mij betreft om!