Krisiun - Arise From Blackness

• BandKrisiun [BR]
• TitelArise From Blackness
• Release datum08-10-2012
• LabelCentury Media Records [DE]

Tracklist

01. They Call Me Death
02. Unmerciful Order
03. Crosses Toward Hell
04. Agonize The Ending
05. Summons Of Irreligious
06. Meaning of Terror
07. Infected Core
08. Insurrected Past
09. Rises From Black
10. Sinner's Scorn
11. Evil Mastermind
12. Prophecies of the Plague
13. The Dead Are Rising Up

Collega Edwin besprak in januari van dit jaar nog op gepaste wijze het brute laatste werkje van de Braziliaanse gebroeders die gedrieën Krisiun vormen (The Great Execution). Nu 2012 zijn einde nadert nemen we wat deze band betreft even een ferme duik terug in de tijd. Het heeft Century Media behaagd om middels een speciale actie (Death Certificate; Century Media's Massive Death Metal Campaign) een gedeelte van de death metal catalogus in de etalage te zetten. Als onderdeel daarvan zijn er ook wat re-releases van ouder, moeilijk of niet meer verkrijgbaar materiaal (al dan niet voor het eerst) op een zilveren schijfje geperst.

Aldus trakteert het label ons op Arise From Blackness, een verzameling van Krisiun nummers die al eerder op splits, demo's, EP's te vinden waren, allen voor het debuut Black Force Domain (1995) verscheen. Feitelijk is deze heruitgave de optelsom van de acht tracks tellende EP Unmerciful Order (1994, die op zich ook al een verzameling was van demonummers) en de vier tracks van de split met Violent Hate (Curse Of The Evil One, 1993). Om mij onbekende redenen heeft het intermezzootje Insurrected Past hier een eigen titel en plaatsje gekregen, zodat het album Arise From Blackness uiteindelijk 13 titels telt.

Als Arise From Blackness al iets duidelijk maakt is het wel dat de bruutheid altijd in Krisiun heeft gezeten. Natuurlijk is het geluid in de loop der jaren wat verfijnder geworden, wat op zich niet vreemd is met een band en technische mogelijkheden die beiden in de loop der jaren groeien. De oudere muziek van de Brazilianen klinkt daardoor rauwer, agressiever dan later werk. Compromisloos en nietsontziend hakken de tracks voort, met ziedende riffs en onnavolgbaar snel drumwerk.

Zo gauw het album van start gaat met They Call Me Death weet de luisteraar meteen wat 'm te wachten staat: rauwe oerdeath, snel en lomp, zonder enige vorm van subtiliteit of poging tot melodie. Blind rammen? Nee, dat zeker niet, ondanks dat het op het eerste gehoor mogelijk niet zo klinkt zit de muziek sterk in elkaar en wordt er verdraaid knap gemusiceerd. De nummers zijn kort en spatten werkelijk van het schijfje, tomeloze energie en opgekropte woede wordt omgezet in boze muziek. En dan die gitaarsolo's, zo lekker ouderwets vliegen ze je om de oren. De grove productie past precies bij deze muziek, die je zeker niet te clean wil horen. Sterke old school death, toen death metal nog gewoon death metal was.