Loading...

Kuma - Chapter One

Gepost in Reviews door Chris van der Aa op 10-10-2016

Tracklist

01. Relax For A While
02. Travelling To The Factory Marker
03. Kammut
04. The Pond's Duck
05. Belzebu
06. Poor Man
07. Rubber Blues

Als drie muzikanten - die al langere tijd meedraaien in de Italiaanse underground scene - hun oefenruimte in Bergamo, Italië omtoveren tot opnamestudio, ontstaat er iets moois: Chapter One is het eerste album, een volledige doe het zelf-productie, van de Italiaanse band Kuma en werd in slechts drie dagen opgenomen.

Kuma zet een geluid neer dat zich niet direct in een hokje laat stoppen door te improviseren en verschillende stromingen binnen de rock te combineren: Van alternatieve via psychedelische tot noise rock, maar net zo gemakkelijk stoner, en hier en daar een vleugje funk (Kammut) en jazz. Kuma laat zich niet tegenhouden door standaard definities binnen de rockmuziek en weet zo een solide basis voor hun sound te creëren. O ja, en natuurlijk allemaal instrumentaal!

Opener Relax For A While begint precies zo, heel ingetogen, totdat na zo'n anderhalve minuut de elektrische gitaren en de drums hun opwachting op volle oorlogssterkte maken. Dan horen we de slepende, stroperige riffs en en leads, die aan de basis van de stuwende, ruige rockmuziek liggen. Het nummer wordt doormidden gehakt door samples van drukke verkeersgeluiden, het heftige stadsleven, alvorens weer tot ontspanning te manen in het begin van het navolgende Travelling To The Factory Marker.

Maar niet voor lang, al gauw steken de sludgy riffs weer de kop op, te midden van ingetogen (laaggestemde?) lijntjes van de baritongitaar. Al gauw leidt het geheel tot een ruiger postrock-achtig samenspel. Aan variatie geen gebrek bij Kuma, een eenmaal ingezet tempo of ritme houdt ooit lang aan. De verschillende tempo's, en daarmee ook verschillende bijbehorende sfeertjes, duikelen vrijwel constant over elkaar heen. Zo is de eerste luisterbeurt een behoorlijk intense, omdat er van alles in korte tijd lijkt te gebeuren. Zonder de argeloze luisteraar een momentje van rust te gunnen.

Een nummer dat nog het meest naar maatstaven van een klassieke structuur neigt is The Pond's Duck, dat een redelijk overzichtelijke opbouw en muzikale invulling heeft. Het meest toegankelijke nummer hier zeg maar. Behalve die laatste minuut dan weer, een drumsolo die lijkt weggelopen uit een willekeurige jamsessie. Zo jamt en freakt Kuma er lustig op los, en duurt het wat mij betreft even voordat je aan de springerige ritmes en zo gewend bent.

Ik dacht in eerste instantie nog dat de 33 minuten die dit schijfje duurt aan de korte kant zou zijn, maar de beluistering er van kost zo veel energie dat het ook lang genoeg is. Kuma speelt geïmproviseerd klinkende rock met heel veel dynamiek daarin, die neigt naar jazz-achtige jamsessies, en waarbij daarnaast ook nog eens op de meest onverwachte momenten sampletjes de kop op steken. Uiteindelijk levert dit wel lekker swingende muziek op (Poor Man), die het doorzetten zeker beloont!

Nicola Gualandris - gitaar

Mauro Galbiati - baritongitaar, lap steelgitaar

Jacopo Moriggi - drums