Lelahell - Alif

• BandLelahell [DZ]
• TitelAlif
• Release datum15-06-2018
• LabelMetal Age Productions [SK]
• Genre Deathmetal

Tracklist

01. Paramnesia
02. Ignis Fatuus
03. Thou shalt not kill
04. Ribat Essalem
05. Adam the first
06. The fifth
07. Insiraf / Martyr
08. Litham (The reach of the Kal Asuf)
09. Parasits
10. Impunity of the mutants

Het Algerijnse Lelahell is actief sinds 2010 en heb ik leren kennen als een van de meest extreme niet-Westerse bands. Onder bezielende leiding van Redouane Aouameur - de enige constante factor binnen de band - is het tweede volledige album Alif zo'n twee maanden geleden (vier jaar na de voorganger) uitgebracht. Deze keer heeft het band-brein hulp gehad van de Duitse drummer Hannes Grossmann (Necrophagist, Obscura, Alkaloid, en tegenwoordig ook in Hate Eternal en Triptykon).

De tien tracks van Alif laten het vertrouwde geluid horen van snelle en brute death metal, aangevuld met invloeden van een beetje thrash, maar vooral black metal, en sporadisch wat lokale elementen (Adam The First, Insiraf / Martyr). Mijn indruk is dat met name die folkloristische insteek in de loop van het bestaan van de band steeds minder aanwezig is, en er steeds meer wordt ingezet op superstrak gespeelde en technisch zeer onderlegde moderne death metal.

De strakheid van het geheel mag weliswaar grotendeels op het conto van de onnavolgbare drummer worden geschreven - de tempowisselingen vliegen werkelijk alle kanten op zonder ook maar ergens uit de bocht te vliegen - Aouameur zelf is natuurlijk ook geen koekenbakker. Het geselen van allerlei snaren en de afwisseling in de vocalen (grunts en screams) zorgen ervoor dat de muziek, ondanks de krachtpatserij van de beide instrumentalisten, prima te volgen blijft.

De smerige riffs vliegen je in hoog tempo om de oren, op de hielen gezeten door hakkende ritmes, ziedende blasts en volvette grooves. Hier zijn twee ras-muzikanten aan het werk. Doorspekt met subtiele melodieuze uitbraken van de gitaar, waarbij ook ruimte is voor een solo (Insiraf / Martyr is daar een fraai voorbeeld van) gaan de nummers op Alif niet gauw vervelen. Ook nummers als Ribat Essalem en het korte en felle Parasits laten verrukkelijk gitaarwerk horen.

De samenhang is evident, onderlinge variatie voldoende aanwezig. Met de basis in de old school death vindt Lelahell steeds meer zijn weg in het moderne muzikale extreme metal-landschap. Vergelijk de band maar niet met andere metalbands die exotische invloeden in hun muziek laten horen, maar zoek de vergelijkingen eerder met hedendaagse death metalbands met een progressief trekje. Ben je daar liefhebber van, dan zit je met Alif helemaal goed!