Lifelong - Seul Contre Tous

• BandLifelong [NL]
• TitelSeul Contre Tous
• Release datum10-01-2020
• LabelEigen beheer
• Genre Stoner

Tracklist

1. Non Serviam Act I
2. Non Serviam Act II
3. Non serviam Act III
4. The Apostate Act I
5. The Apostate Act II
6. The Apostate Act III

Na jarenlang te hebben gespeeld in diverse hardcore bands (New Morality, Strike First, Cornered), besloten deze zes individuen hun riffs te vertragen en dit oude juk af te werpen. Lifelong is sinds eind 2014 hard aan het werk om een ander, specifieker geluid neer te zetten. Er is geen beeld of campy gimmick te handhaven, alleen een ontevredenheid met bestaande conventies. Het nieuwste werkstuk heet Seul Contre Tous (alleen tegen allen) en is zes nummers, verdeeld over 2 delen, en ruim 22 minuten aan eigenzinnige muziek, met bijbehorende achterliggende gedachten:

"Dit zijn hymnes van verschoppelingen, bekentenissen van de verslaafden, een afbeelding van ruwe realiteit uit de achtertuin van het dagelijkse leven van een stad. Een soundtrack voor de reflectie in een gebarsten spiegel van onze levens. Een overtuigend duivels liefdesverhaal. Confronterend en diep verontrustend. Een verbazingwekkende interieurmonoloog die loopt als een intens verbitterde preek. Een man, zijn gedachten, littekens en herinneringen."

De muziek van Lifelong is compacter en preciezer, met een breder scala aan stijlen en ideeën, dan ooit tevoren. Invloeden van zowel binnen als buiten metal zijn er in overvloed, Lifelong levert een donderend pakket van stoner, sludge, doom, rock, blues; en wie weet wat nog meer. De eerste delen van Non Serviam laten een lekker log, zwaar, soms zelfs dreigend, dan weer groovend, stonergeluid horen. Vooral Act II spreekt me hierbij aan, vanwege de opbouw en de bijbehorende afwisseling. Het zijn die uptempo oprispingen die er voor zorgen dat de tragere stukken nog net wat lomper klinken, precies die dynamiek weet me te grijpen. Act III vind ik eerlijk gezegd net wat te eenvormig en te eenvoudig.

Meer variatie horen we met het tweede drieluik The Apostate. Hier duikt Lifelong nog wat dieper in de uiterste hoeken van hun muzikale invalshoeken. Met als logisch gevolg: nog meer dynamiek en spanning. Vooral de overgang tussen het opzwepende Act I en de logge stroperige groove van Act II komt lekker binnen. Al is over het geheel gezien The Apostate wel wat vlotter dan Non Serviam. Echt overwegend traag wordt het nergens meer, er wordt vroeg of laat telkens wel weer terug gegrepen op een snellere passage, die je al dan niet op dat moment verwacht.

Vooral de zang is wel even wennen. Behalve dat die wat vlak, eentonig is, ligt de stem ook nog redelijk verstopt in de mix. Misschien is dat juist daarom nog niet eens zo'n gekke keuze. Natuurlijk wordt het geluid bepaald door de driedubbele gitaaraanvallen, die zorgen voor het ge"laag"de totaalplaatje. Ik hoop dat Lifelong in de verdere zoektocht naar hun eigen geluid hun eigengereidheid blijft behouden. Deze stoner (laat ik het zo toch maar even noemen) met een vette en uptempo punch bevalt me in elk geval wel!