Liv Kristine - Libertine
- Liv Kristine [DE]
- Libertine
- 07-09-2012
- Napalm Records [AT]
- Hard Life Promotion [NL]
Tracklist
01. Interlude
02. Silence
03. Solve Me
04. Panic
05. Vanilla Skin Delight
06. Paris Paris
07. Wait For Rain
08. Love Crime
09. Libertine
10. Meet Me In The Red Sky
11. The Man With The Child In His Eyes
We kennen Liv Kristine als frontvrouwe van Leaves Eyes, en als gastzangeres op vele albums van de meest uiteenlopende metalbands, van Delain tot Cradle Of Filth. Nu gaat madam dan solo, en haar album heet Libertine.
De cover van dit plaatje, waar Liv als een soort parodie op Marilyn Monroe met opwaaiende rok en rood parapluutje op staat, doet je toch wel vaag vermoeden dat het iets met jaren 50 jazz te maken heeft, en dat kan nog leuk worden in de cd winkels als de nietsvermoedende jazz liefhebber die zich laat misleiden door de cover, ineens heel wat anders in zijn oren geblazen krijgt. Want we kennen Liv: lief koppie, fluwelen stem, maar meestal niet zonder beukende drums en loeiende gitaren erachter!
Toch krijgt de jazz fan hoop bij het eerste nummer Interlude, wat niet verder gaat dan een vaag poppy deuntje. Ook Silence doet vermoeden dat we toch met het verkeerde genre te maken hebben, met een lieflijk pianodeuntje onder Liv’s suikerzoete stem. Maar toch komt daar dan die haast ongemerkte opbouw met een lichtelijk onheilspellende sfeer onder die meerdere vocalen. Pas rond de 3 minuten komen er wat gitaren en drums bij, maar genoeg om mij te laten weten dat we hier nog altijd met een goed rockend plaatje te maken hebben.
Gelukkig laat Solve Me er geen twijfel meer over bestaan, hoewel de melodielijnen ook prima bij Christina Aguilera zouden passen, komt er eindelijk wat pit in. Toch als ik deze stijl zo hoor, past de cover er toch wel bij, vreemd genoeg. Panic begint toch redelijk bedeesd, en blijkt moeilijkheden te hebben met op gang komen. Telkens als je denkt, nu komt het, word je teleurgesteld met een zwaar ingehouden refrein.
Nee, het hele album heeft moeite met op gang komen liever gezegd. Een boel suiker, weinig pit. Ook Vanilla Skin Delight is weer zo’n halfzacht geval. Ik verwacht ook niet veel bij het nummer dat volgt: Paris Paris, ik kan me namelijk geen softere stad als naam voor een nummer in een rock album voorstellen. En ik krijg helaas gelijk.
Liv, je klinkt al zo zoet, maar als je de muziek ook al op standje zuurstok zet kan ik volgens mij net zo goed naar Lana Del Ray gaan luisteren denk ik. Zal ik de rest van de nummers ook nog 1 voor 1 benoemen? Nee, dat bespaar ik u. Zo af en toe komen er nog wat gitaren bij, maar noemenswaardig kan ik het niet echt noemen. Half zwakke pogingen om er nog wat rock in te laten klinken, helaas falend.
Oke, we hebben het over de legendarische Liv Kristine he, de vrouw die zo veel mysterie en bitterzoete sferen in de meest snoeiharde nummers kan brengen. Waar is dat talent toch gebleven? Liv, als je niet keihard wilt afknappen bij degene die van je houden vanwege je geweldige werk bij Leaves Eyes, stop dan nu met dat zoete gedoe. Leuk dat je een andere kant van jezelf laat zien, maar kom daarmee niet bij dit publiek aan.
