Loathe - The Cold Sun

• BandLoathe [GB]
• TitelThe Cold Sun
• Release datum14-04-2017
• LabelSharpTone Records [US]
• Genre Deathcore, Djent / progressieve metal, Groovemetal

Tracklist

01. The Cold Sun
02. It's Yours
03. Dance On My Skin
04. East Of Eden
05. Loathe
06. 3990
07. Stigmata
08. P.U.R.P.L.E
09. The Omission
10. Nothing More
11. Never More
12. Babylon

Loathe is een jong vijftal uit Engeland (Liverpool) dat zich - na de beloftevolle EP Prepare Consume Proceed (2016) - nu met debuutalbum The Cold Sun kneiterhard aan de wereld presenteert. Zoals menig jonge en moderne metalband hebben de heren lak aan genres. Hun stijl laat zich niet binnen de bestaande hokjes omschrijven; het is hoe dan ook moderne metal met hints naar metal- en deathcore, djent en groove metal, bevat de nodige elektronica en een uiteenlopend scala aan vocalen.

Het titelnummer The Cold Sun is een elektronisch/ambient intro dat nog niks weggeeft over wat we kunnen verwachten. Dat komt met In Yours, waarmee de band er meteen vol op klapt. Dance On My Skin bevat vervolgens een aanstekelijke groove, maar blijft onverminderd hard doorbeuken. De nummers zijn doorspekt met onverwachte breaks en tempowisselingen, waardoor er - naast de al genoemde vocale afwisseling - echt enorm veel lijkt te gebeuren binnen de korte nummers.

Eigenlijk bestrijkt Loathe wel een zeer breed muzikaal spectrum, hetgeen wordt bewezen middels de uiteenlopende insteek van enerzijds Nothing More, dat een intermezzo-pianostukje is, tot anderzijds P.U.R.P.L.E, dat zowel blastbeats als elektronica bevat. Of neem het naar de band genoemde Loathe, ook zo'n track van uitersten met een zeer ingetogen begin, dat uitgebouwd wordt tot een beenhard nummer met dik aangezet drumwerk, laaggestemde gitaren, en weer die elektronica. En zang die varieert tussen emo-vocalen en het meest brute geschreeuw en gegrom.

De muziek van Loathe is hoe dan ook enorm energiek, wat mij betreft tot op ADHD-niveau toe. Het is maar goed dat af en toe een rustpuntje wordt ingezet (3990 bijvoorbeeld, of het volledig elektronische The Omission) om even bij te komen. Al vind ik The Omission en Nothing More na elkaar nergens op slaan, hoeveel ze ook van elkaar verschillen.

Het valt me daarnaast ook wel op dat veel nummers volgens eenzelfde stramien opgebouwd worden, zodat het bijna op een trucje begint te lijken. Toch staan er genoeg sterke tracks op The Cold Sun die elk voor zich overtuigen. Maar als album vind ik het wat onsamenhangend. Dat geeft op zich niets, Loathe is een nog jonge band, waar zeker groei in zit. De potentie is in elk geval aanwezig.