Lobotomy Dept - New World Coma

• BandLobotomy Dept [FI]
• TitelNew World Coma
• Release datum08-09-2017
• LabelSelfmadegod Records [US]
• Genre Deathmetal, Industrial metal

Tracklist

1. Endtimer
2. Controller Breeder
3. Epitome
4. Cold Rising

Lobotomy Dept is een Fins-Zweedse samenwerking van twee instituten uit de Scandinavische (doom)death metalscene: Lasse Pyykkö kennen we natuurlijk vooral van Hooded Menace, terwijl Rogga Johansson bekend is van te veel om op te noemen. Behalve van alles dat 'deathly, thrashy en doomy' is, hebben de beide heren blijkbaar ook een gemeenschappelijke interesse in industrial metal. Johansson experimenteerde er midden jaren '90 al mee met zijn band Terminal Grip, maar tegenwoordig ook nog altijd met Megascavenger; Pyykkö deed iets soortgelijks met zijn Phlegethon. Dus is het op zich niet zo raar dat dit duo elkaar hierin gevonden heeft.

Het eerste resultaat van dit samenwerkingsverband heet New World Coma, en is een EP met vier tracks. Endtimer opent de EP, en was ook al te horen via youtube. Hierop zijn de roots van de beide heren duidelijk terug te horen, want uptempo old school death voert de muzikale boventoon. Vooral het grommende en groovende gitaarwerk is uit duizenden herkenbaar. Deze wordt dan voorzien van machinaal hakkende ritmes, en aangevuld met samples en vervormde zang die voor de industrial touch zorgen. Het is dus letterlijk wat je mag verwachten: old school death met industrial invloeden.

Spannender wordt het met het dreigende en slepende Controller Breeder. Traag en log in tegenstelling tot het voorgaande nummer, en dus in mijn beleving ook echt veel dreigender en levendiger. Nog altijd horen we veel distortion op gitaar en zang, maar het zijn vooral de sinistere gitaarlijntjes die hier voor de spanning en sfeer zorgen. Dit vind ik wel gaaf. Hierna zit Epitome eigenlijk een beetje tussen beide voorgaande nummers in. Afwisselend opzwepend en log midtempo is dit ook nog altijd minder eenheidsworst dan waar ik voor vreesde na de eerste track. Jammer dat afsluiter Cold Rising met z'n Slayer-achtige deathrash weer meer aansluit bij de opener; ook geen sterke track in mijn beleving, al eindigt ie wel lekker.

Mijn conclusie is dan ook dat er onder de streep genoeg te genieten valt. De net wat andere benadering van death metal op deze manier zorgt toch voor een min of meer verrassende luisterervaring, die wordt gevoed door een lekker spooky, onheilspellend sfeertje. En dat is zeker een groot pluspunt. Bovendien zijn de beide heren zulke ervaren muzikanten dat de ondergrens van hun prestaties nooit wordt doorbroken, en garant staat voor een zekere kwaliteit. Dat is hier niet anders, wat je ook van de muziek zelf vindt. Ik zou zeggen: geef het gewoon een kans, ik denk dat je niet teleurgesteld zult worden.