Lord Vicar - The Black Powder

• BandLord Vicar [FI]
• TitelThe Black Powder
• Release datum03-05-2019
• LabelThe Church Within Records [DE]
• PromotorAgainst PR [PT]
• Genre Doommetal

Tracklist

01. Sulfur, Charcoal and Saltpeter
02. Descent
03. World Encircled
04. Levitation
05. The Temple in the Bedrock
06. Black Lines
07. Impact
08. Nightmare
09. A Second Chance

Lord Vicar maakt over het algemeen niet zo'n haast met platen maken en uitbrengen. Tussen de twee voorgangers zat weliswaar vijf jaar, nu heeft de band ten opzichte van Gates Of Flesh (2016) wel iets minder tijd genomen. Wat wel direct opvalt is één enorm verschil met die voorganger. Met zeven titels en een speelduur van dik 40 minuten was die een beetje een stijlbreuk met het verleden, maar op The Black Powder is daar niks meer van te merken: negen tracks verspreid over bijna 70 minuten aan muziek; zo kennen we Lord Vicar weer!

De korte, compacte nummertjes met veel uptempo oprispingen hebben dan ook weer plaats gemaakt voor meeslepend doomgeweld. En daar word ik stiekem dan toch wel weer erg blij van. Hoewel blij, het blijft wel doom natuurlijk. Het album gaat meteen maar van start met het monsterlijke Sulfur, Charcoal And Saltpeter: 17 minuten pure wanhoop uitstralende ellende. Opgesierd met akoestisch intro en outro, en voorzien van contemplatieve rustmomentjes is het verder de meest verrukkelijke doom die je maar kunt bedenken. De getormenteerde zangstem van Christian Linderson past hier zo wondermooi bij dat het een genot blijft om naar te luisteren. Grappig genoeg moet ik bij het overwegend logge geluid (die basgitaar!) en die lange speelduur denken aan de tour- en labelgenoten Thronehammer; waar ik overigens ook helemaal gek van ben!

Maar natuurlijk is Lord Vicar al jaren een doom-entiteit op zich. Dat onderstrepen ze hier met moddervette en loodzware tracks als Descent, World Encircled en Black Lines; wat een heerlijk geluid toch. Met Levitation (wat een schatplichtigheid aan Black Sabbath!) en The Temple In The Bedrock laat de band horen het inzetten van compact componeren en de tempowisselingen nog niet verleerd te zijn. Het opvallende kortje Impact benadrukt dat nog even, letterlijk en figuurlijk dus. Helaas komt er met de akoestische ballad Nightmare een wat mij betreft overbodige track voorbij. Zo'n intermezzo kan op zich wel werken als rustpuntje, maar daarvoor duurt deze echt te lang. Gelukkig weet de band zich te revancheren met afsluiter A Second Chance, deze sluit met z'n nadrukkelijk zwaarmoedige atmosfeer weer helemaal aan bij de opening van het album. Vooral de vocale voordracht valt hier op, leuke afwisseling.

Al met al stelt de nieuwe Lord Vicar absoluut niet teleur; dat kan natuurlijk ook niet met zo veel ervaring in de bagage. Echt verrassen zal de band natuurlijk nooit, maar de iets andere aanpak vergeleken met het voorgaande album zorgt er in elk geval voor dat voorspelbaarheid ook buiten de deur blijft. Goed beschouwd is The Black Powder een mix van de oudere albums met hun lange, pure doom-composities; met de soms ook wat compactere aanpak van Gates Of Flesh. Juist die afwisseling lijkt me de voornaamste aantrekkingskracht hier. Ik ben weer tevreden!