Masachist - Scorned

• BandMasachist [PL]
• TitelScorned
• Release datum03-09-2012
• LabelSelfmadegod Records [US]

Tracklist

01. Drilling the Nerves
02. The Process of Elimination
03. Straight and Narrow Path
04. Manifesto (100% D.M.K.M)
05. Higher Authority
06. Opposing Normality
07. Liberation
08. Liberation part II
09. Inner Void

Masachist komt uit Polen en bestaat sinds 2005. Wanneer ik daar dan bij vermeld dat de band death metal speelt kunnen de conclusies al bijna opgetikt worden. Maar ho, niet te snel oordelen. Hoewel Masachist in 2009 een debuut uitbracht (Death March Fury) dat inderdaad te karakteriseren was als typische Poolse 13 in een dozijn death metal, wil dat niet zeggen dat dat nog steeds zo is. Opvolger Scorned is vorig jaar zomer al opgenomen, maar verschijnt nu pas (3 september) wereldwijd via Selfmadegod.

Scorned opent alvast heerlijk met het logge, brute Drilling The Nerves. Lompe riffs, brute grunt, log tempo met toch veel double bass drumwerk, daarnaast ook nog aandacht voor groovy baswerk. Old school death in een modern jasje. Beetje Morbid Angel (tempo en solo's), beetje Deicide (zang), en ik hoor er ook wat van terug van de landgenoten van Calm Hatchery (album Sea Of Truth besproken eind 2010). Hetgeen ik daarover te melden had is ook grotendeels van toepassing op Masachist.

Zowel de snelle als de trage, logge death metal variant wordt uitstekend beheerst, hier zijn overduidelijk ervaren muzikanten aan het werk. De snelle passages klinken technisch, de trage zetten een heerlijke dreigende sfeer neer. Met de juiste dosering van beiden levert dat een aangenaam wegluisterend death metal album op.

Opener Drilling The Nerves met z'n heerlijke logge feel zal achteraf een van m'n favorieten van het album blijken te zijn, maar ook brute, razende monsters als Manifesto, Higher Authority, Opposing Normality kunnen op mijn sympathie rekenen. Met kleine technische overgangen en tempowisselingen toont de band z'n beste kunnen, naast uiteraard de overdonderende bruutheid. Aan spanning en dynamiek dus geen gebrek; originaliteit is lastig in dit genre, maar door de eigen invulling en muzikale uitvoering toont Masachist wat mij betreft wel enigszins een eigen smoel binnen dit overvolle genre.

Het afsluitende tweeluik Liberation Part. II en Inner Void mag/mogen er ook wezen. De eerste is een sfeervol intermezzo, of eigenlijk intro voor de tweede. Net als de opener ook hier weer voornamelijk traag en log, maar altijd bruut; ook wordt het typerende technische gitaarspel niet vergeten. Samen met wat toegevoegde effecten (mannelijke operazang bijvoorbeeld) levert dit een sfeervol geheel op en maakt het daarmee tot mijn andere favoriet van dit album. Voor liefhebbers van zelden originele, maar sterk uitgevoerde brute death metal.