Megascavenger - Boneyard Symphonies

• BandMegascavenger [SE]
• TitelBoneyard Symphonies
• Release datum01-02-2019
• LabelSelfmadegod Records [US]
• Genre Deathmetal

Tracklist

1. Grotesque World Remnants
2. Bone and Meat Machine
3. The Unexpected Journey
4. Soils Reclamation
5. Murder by Vermin
6. Pandemic Rotting Storms
7. Factory Standard Slaughterdevice
8. World Sized Meatgrinder
9. Back to the Ancient Again

Het voorgaande Megascavenger-album As Dystopia Beckons (2016) wist ik prima te waarderen. Er was een wat afwijkend geluid te horen, zeker wanneer je - zoals ik - veel Rogga Johansson-producties kent. De wat mechanische, futuristische aanpak was ook niet herkenbaar van de eerdere Megascavenger albums, zodat van een frisse aanpak sprake was, mede met dank aan de vocale bijdrages van Kam Lee. Begin dit jaar verscheen Boneyard Symphonies, nummer vier in de rij.

Wat hetzelfde is gebleven, is de gewoonte om de diverse tracks door verscheidene vocalisten te laten inbrullen. De basis van Megascavenger is nog altijd slechts het duo Johansson / Helgetun. Zij worden hier terzijde gestaan door Sven Gross, Ralf Hauber, Jonas Lindblad, Michael Andersen, Mattias Parkkila, Tommy Carlsson, Adde Mitroulis, Dany Deranger en Jens Johansson. Negen zangers voor even zo veel tracks; allen afkomstig uit de persoonlijke kennissenkring van Johansson, zo lijkt het. Overigens heeft hij zelf zo her en der ook nog wat vocale sporen achter gelaten.

Na een eerste vlotte beluistering is me al snel duidelijk dat het geluid, de insteek van Boneyard Symphonies terug grijpt op de eerste albums, als ook op overig Johansson-werk. Niks futuristisch, geen mechanische of industrial invloeden, maar ‘gewoon’ oerdegelijk, nauwelijks origineel, oudschoolse Swedeath. Voor fans van Bolt Thrower, Grave, Paganizer, Asphyx en Benediction luidt dan ook de wervende bijbehorende tekst. Daar is dan ook niks aan gelogen.

Zoals altijd levert Johansson een zekere basiskwaliteit, maar stiekem had ik van deze band - afgaande op het vorige album - juist iets meer verwacht. Wat we hier krijgen voorgeschoteld zijn echter de gebruikelijke eenvoudige, gedreven, ietwat melodieuze riffs en pakkende, crusty grooves. Op de typische Swedeath-manier is de muziek onheilspellend, grommend, meedogenloos; drijvend op de bekende buzzsaw gitaarriffs, en gevangen in korte, compacte tracks. Soils Reclamation refereert het meest aan de doomy death metal-kant van Johansson, daar tegenover staan de snelle beukers zoals het afsluitende trio nummers laat horen.

Uiteindelijk biedt Boneyard Symphonies helaas niets nieuws onder de Zweedse old school death metal zon. Hoewel ik prima naar deze muziek kan luisteren ben ik toch wel een beetje teleurgesteld.