Megascavenger - Songs in the Key of Madness

• BandMegascavenger [SE]
• TitelSongs in the Key of Madness
• Release datum06-08-2020
• LabelXtreem Music [ES]
• Genre Deathmetal

Tracklist

1. They Went Mad
2. The Beckoning of the Rats
3. Laboratory Serenades
4. First We Slay (Then We Gorge)
5. Five Severed Fingers
6. Nothing but the Feet Remains
7. Human Sinkhole
8. A Terrible Tale of Reeking Remains

Megascavenger is een van de vele bands / projecten van Rogga Johansson. Songs in the Key of Madness is het vijfde album van deze band, de voorgaande vier zijn hier ook allemaal besproken; net als heel veel andere releases van de Zweedse, actieve veelkunner.

De basis van Megascavenger bestond al die tijd uit genoemde Johansson, en vaste partner in crime Brynjar Helgetun als drummer en studio-technicus / producer. Misschien is het wel het meest opvallende dat laatstgenoemde hier ontbreekt. De plek op de drumkruk is ingenomen door Jon Skäre (van onder anderen Defiatory, Wachenfeldt) terwijl mix en mastering in handen waren van Håkan Stuvemark, gitarist bij onder meer Wombbath en Just before Dawn. Zoals wel vaker zijn een aantal zang- en gitaarpartijen uitbesteed aan gasten; op dit album komen bijvoorbeeld Stuvemark, Aaron Whitsell, Dennis Blomberg en Jonny Pettersson voorbij.

Met acht titels in een gezamenlijke speelduur van slechts 28 minuten maakt Scavenger er zich deze keer behoorlijk makkelijk van af. Ok, de meeste Johansson-releases houden zich aan de klassieke elpee-speelduur van zo'n 35 a 40 minuten, maar ik vind dit best minimaal. De acht tracks duren allemaal net boven de drie minuten, een hanteerbare en pakkende lengte. Op dat catchy element ligt dan ook de nadruk vind ik.

Even liet Megascavenger een afwijkend geluid horen (As Dystopia Beckons, 2016) ten opzichte van de bekende Johansson-producten. Daar is op Songs in the Key of Madness geen enkele sprake meer van. Hoewel de groovende old school death wederom lekker weg luistert is de verrassing er wel van af. Dat buzzsaw gitaargeluid klinkt als altijd herkenbaar, vertrouwd, maar toch ook weinig onderscheidend.

Ik kan de muziek van de vele Johansson-bands nooit echt slecht vinden, maar een en ander wordt in de loop der jaren wel steeds voorspelbaarder.