Monolith - Mountain

• BandMonolith [DE]
• TitelMountain
• Release datum18-03-2016
• LabelFinal Gate Records
• PromotorSure Shot Worx [DE]

Tracklist

01. Mountain
02. Vultures
03. Standing Tall
04. High Horse
05. Moonshine Medication
06. Lies And Deceit
07. Tide
08. Blackbird

Van de Duitse Black Sabbath-kloon Monolith (zeker niet te verwarren met talloze naamgenoten) besprak collega Edwin eerder debuutalbum Dystopia (2014). Inmiddels zijn we twee jaar verder, en heeft de band een nieuw album op de overvolle retro/rock/stoner/doom-markt gedumpt: Mountain. Maar eens even luisteren dus of de band de eerste woorden van dit stukje nog altijd waarmaakt.

Die vergelijking komt natuurlijk voor het grootste deel op het conto van zanger Ralf, wiens vocalen als twee rook-kringeltjes uit de hasjpijp op die van Ozzy lijken. Hiermee heb ik meteen de twee voornaamste bronnen van inspiratie van Monolith genoemd denk ik. Wanneer titelnummer Mountain opent worden we immers meteen getrakteerd op verrukkelijk logge klanken, gelardeerd met de nodige psychedelische invloeden, en op die uit duizenden herkenbare stem. Zelfs de versnelling in het nummer klinkt authentiek, old school zeg maar. Het is slechts de gitaarsolo die we van Sabbath waarschijnlijk nooit te horen zouden krijgen, daar was Iommi indertijd immers niet toe in staat.

Zeker na het beluisteren van Vultures kom ik wel tot de conclusie dat er in het geluid van Monolith iets veranderd is. De toevoeging in de bandbezetting bevestigt dat idee: Monolith heeft tegenwoordig twee gitaristen. Hierdoor lijkt het geluid wel wat voller te klinken dan op de voorganger, dat lijkt me een positieve verandering. Sowieso heb ik wel het idee dat die eerste twee tracks behoorlijk doom-gericht zijn, en minder op de psychedelische retro-rock. Standing Tall is hierna bij vlagen al wat lichtvoetiger, en er komt in de instrumentale stukjes een heerlijke groove voorbij. Ik zou de versnellingen zowat frivool noemen vergeleken met de lompe trage doompassages. Dit levert echt een hele fijne afwisseling op!

Het is tijdens Moonshine Medication dat de meligheid van de retro-rock bij me toeslaat middels een wel erg pakkend "gimme gimme" in het refreintje. Dit is wel heel andere koek dan de eerste twee tracks van het album. Nog aparter wordt het met Lies And Deceit: dit lijkt al helemaal minder op Black Sabbath, maar klinkt ronduit als Led Zeppelin! Met Ozzy op zang, dat dan weer wel, haha. Evengoed zorgt dit er mede voor dat Monolith als niet meer zo'n Sabbath-kloon is als dat ik op voorhand verwacht had. Wanneer afsluiter Blackbird dan ook nog eens een braaf kampvuurliedje (b)lijkt te zijn (met afwijkende zang) staat de conclusie vast. De hier tentoon gespreide variatie doet de band goed, en zorgt voor een interessanter album dan het debuut. Goed bezig dus, deze Monolith.