Motorpsycho - The Tower

• BandMotorpsycho [NO]
• TitelThe Tower
• Release datum08-09-2017
• LabelStickman Records [DE]
• PromotorKonkurrent [NL]
• Genre Hardrock, Progrock / metal, Psychedelische rock, Stoner

Tracklist

CD 1:
01. The Tower
02. Bartok of the Universe
03. A.S.F.E.
04. Intrepid Explorer
05. Stardust
06. In Every Dream Home
CD 2:
01. The Maypole
02. A Pacific Sonata
03. The Cuckoo
04. Ship of Fools

Een band met een discografie als die van Motorpsycho die hier nog nooit besproken is, dat is al een prestatie op zich. Deze Noorse band is immers al opgericht in 1989 en maakt al platen sinds 1990. Naast 12 EP's en wat live-registraties heeft de band ook al om en nabij de twintig studio-albums op z'n naam staan. Over de productiviteit valt ook de laatste jaren niks te klagen: in 2016 verschenen nog twee langspelers, en zelfs eerder dit jaar nog eentje. Alsof dat nog niet genoeg is, is het nieuwste studio-album The Tower een dubbelaar geworden, met maar liefst bijna anderhalf uur aan splinternieuwe muziek!

Het mooie aan zo veel jaren musiceren en zo veel albums vind ik dan ook dat je nauwelijks een enkel etiketje kunt plakken op de muziek die Motorpsycho (heeft ge)maakt. Die varieert van pop via bijvoorbeeld folk en indie, en allerlei soorten rock tot metal. Om Motorpsycho een band te noemen die continu in ontwikkeling is lijkt me dan ook een understatement. Ik heb weliswaar in de loop der jaren wel muziek van deze band gehoord, maar geen enkel album in huis moet ik eerlijk bekennen. Ik ga hier dan ook niet vergelijken met voorgaand werk, maar het puur hebben over The Tower. Deze nieuweling is al veelomvattend genoeg van zichzelf.

Want opnieuw leeft Motorpsycho zich uit in rockmuziek die varieert van herhalende progrock-patroontjes (A Pacific Sonata) via zweverige psychedelische rock tot groovende stoner (opener en titelnummer The Tower). Ach, en dan heb ik echt nog niet alle aspecten genoemd die deze band de luisteraar voorschotelt. Want ook retro jaren '60 en '70 pop, rock en kampvuurliedjes (Stardust, The Maypole) komen voorbij, net zo goed als invloeden van spacerock en vleugjes metal.

Referenties zijn dan ook voornamelijk te vinden in lang vervlogen tijden, zoals Black Sabbath (wie herkent niet de riff van Paranoid in het begin van A.S.F.E.?) Pink Floyd, Yes, Wishbone Ash, Blue Öyster Cult, Deep Purple, Uriah Heep, Hawkwind, bovenal King Crimson (The Tower, The Cuckoo) maar zelfs ook Jethro Tull en Grand Funk Railroad (In Every Dream Home). De gemene deler is dan ook te vinden in het begrip progressieve rock; voor zover een genre dat al meer dan veertig jaar bestaat en vooral terug voert naar decennia terug nog wel progressief genoemd kan worden. Dat klinkt wel heel ironisch toch?

Als ik het zo opschrijf en terug lees lijkt het wel alsof Motorpsycho knip- en plakwerk aflevert van al bestaande bands en hun materiaal. Ik wil echter benadrukken dat dat geenszins de bedoeling is! Motorpsycho is juist heel eigen in z'n benadering, de heren muzikanten en componisten doen precies wat ze zelf willen. Juist in de verscheidenheid van het materiaal ligt hun kracht; dat dat vervolgens muziek oplevert die lijkt op iets dat al eerder gedaan lijkt me louter toeval; het is natuurlijk onbegonnen werk om in de tegenwoordige tijd met iets volslagen nieuws te komen.

Dat dit trio dat juist wel probeert vind ik een te prijzen streven. Bovendien levert het een progressief - laat ik die term dan toch maar blijven gebruiken - rockplaatje op dat mij persoonlijk uitermate goed bevalt. Natuurlijk heeft The Tower z'n tijd nodig om te rijpen en groeien, dus ik ben eigenlijk wel benieuwd hoe ik over pak 'm beet een paar maanden terugkijk op dit album. Ik hoop ook dat Motorpsycho z'n luisteraars daartoe ook de gelegenheid geeft, en niet weer met een nieuw album op de proppen komt voor deze goed en wel beklijfd is. Wordt ongetwijfeld vervolgd!