Mourners Lament - We All Be Given

• BandMourners Lament [CL]
• TitelWe All Be Given
• Release datum20-04-2017
• LabelHammerheart Records BV [NL]
• Genre Doommetal

Tracklist

01. As Solemn Pain Profaned
02. Slumbers
03. Omnipresence
04. Suffocating Hopes
05. This Storm
06. We All Be Given

Chili kent een 'levendige' doom metalscene, daarover schreef ik al eerder. Deze keer ga ik het hebben over Mourners Lament. Die band is opgericht in 2004, met (ex-) leden van onder anderen Mar De Grises, Capilla Ardiente en Poema Arcanvs. In 2008 verscheen een goed ontvangen EP Unbroken Solemnity, daarna werd het stil rond de band. De reden laat zich achteraf eenvoudig verklaren: in 2009 hield, behalve zanger Cristian Ibañez, de hele band er mee op.

Met nieuwe muzikanten (met ervaring in King Heavy en Noctus) werd uiteindelijk gewerkt aan materiaal, dat zou uitmonden in het eerste volledige album van Mourners Lament: We All Be Given. Deze was gereed in 2016 en verscheen al in november op bescheiden schaal. Inmiddels is de band opgepikt door het Nederlandse Hammerheart, dat voorziet in een veel uitgebreidere release, waardoor het album ook bij ons belandde. En ik durf gerust te stellen dat ik daar wel blij om ben.

Ik zou niet willen beweren dat 'alle' bekendere Chileense doombands op elkaar lijken, maar er zit toch wel een soort van gemeenschappelijkheid in de sfeer heb ik het idee. De doom metal ervaar ik over het algemeen als sereen, ontspannend. Er lijkt een zekere mate van gelatenheid in te zitten. Hoewel aan de muziek van Mourners Lament zeker ook rauwere randjes zitten (de grauwe vocalen bijvoorbeeld) zijn het toch de slepende gitaarlijnen en de hoeveelheid ingetogen passages die in belangrijke mate bijdragen aan het totaalplaatje.

De basis van deze muziek is te vinden in de Engelse doom drie-eenheid van de jaren '90: My Dying Bride, Paradise Lost en Anathema. Daar is niet aan te ontkomen. Pijn, leed en vooral melancholie klinken door in de combinatie van ruige doomriffs en de eerder genoemde melodieuze maar door merg en been snijdende gitaarleads. Uit lijden ontstaat immers de fraaiste muziek nietwaar? Behalve in de muziek komt dit ook tot uiting in de afwisseling tussen rauw gegrom en plechtig voorgedragen teksten.

Zes epische nummers lang neemt Mourners Lament de luisteraar mee op hun reis langs emotievolle gebeurtenissen. Vertaald naar prachtige, verfijnde, klassieke doom metal levert dat voor de liefhebber een uitermate sfeervol en zeer genietbaar album op. Ik reken mij daar zeker toe! 2017 lijkt een goed jaar te worden voor de doomfanaat.