Napalm Death - Throes of Joy in the Jaws of Defeatism

• BandNapalm Death [GB]
• TitelThroes of Joy in the Jaws of Defeatism
• Release datum18-09-2020
• LabelCentury Media Records [DE]
• Genre Grindcore, Hardcore / punk

Tracklist

01. Fuck the Factoid
02. Backlash Just Because
03. That Curse of Being in Thrall
04. Contagion
05. Joie De Ne Pas Vivre
06. Invigorating Clutch
07. Zero Gravitas Chamber
08. Fluxing of the Muscle
09. Amoral
10. Throes of Joy in the Jaws of Defeatism
11. Acting in Gouged Faith
12. A Bellyful of Salt and Spleen

Kijkend naar wat Napalm Death de laatste jaren allemaal op de mat legt, wil ik wel stellen dat als ik op zo'n manier oud mag worden, ik onmiddellijk bij het kruisje teken. Er zijn veel bands die al decennia lang meedraaien en de podia adequaat onveilig maken, maar weinigen daarvan zijn nog echt artistiek relevant. Napalm Death hoort bij dat laatste selecte clubje. Ooit begonnen als gek bandje dat opviel door alles in het extreme te trekken. Uiteindelijk uitgegroeid tot een fenomeen in het grindcoregenre waarin het zelf pionierde.

De band schuwde uitstapjes naar andere stromingen niet in de jaren die volgden. Dat werd de Britten niet altijd in dank afgenomen zoals met Fear, Emptiness Despair en Diatribes die hand in hand gingen met de alternatieve rock/metal die de jaren '90 domineerde. Sinds de eeuwwisseling kwam Napalm Death weer in vertrouwd vaarwater en bracht het ouderwetse grindcoreplaten uit in de vorm van Enemy Of The Music Business en Smear Campaign. Met de wervelende albums Uilitarian en Apex Predator-Easy Meat uit respectievelijk 2012 en 2015 kwam de bravoure driedubbel en dwars terug door de postpunk uit de allervroegste jaren te koppelen aan moderne grindcore en daarnaast ook allerlei andere experimentele zaken bij het oorverdovende geluid in te passen.

Dat betekent dat Throes Of Joy In The Jaws Of Defeatism een nieuwe dollemansrit is langs allerlei facetten uit de roemruchte geschiedenis van Napalm Death. Fuck The Factoid klapt er schuimbekkend in. Met zowel vertrouwde grindschema's alsook een opvallend hypnotiserende passages. Passages die herinneren aan de postpunk van een Killing Joke. Iets waar de oorspronkelijke Napalm Death ook nog wat wortels heeft liggen.

Napalm Death schuwt ook nieuwere invloeden niet. Links en rechts horen we ook van die dissonantjes die we bij bands als Deathspell Omega nogal eens tegenkomen. Ook de diepte die een nieuwe act als Beaten To Death laat horen, lijkt zijn weerklank te vinden in het huidige Napalm Death. Het verruimt het landschap van de spastische woede-erupties aanzienlijk. En het houdt een band als Napalm Death fris. En wat is het dan heerlijk als er een bekend klinkend, allesvermorzelend punkschema voorbij komt in That Curse Of Being In Thrall. Dat effect wordt dan direct extra versterkt.

Het kan altijd gekker natuurlijk. Joie De Ne Pas Vivre voert het experiment namelijk wat verder door. Het is een vervreemdende industrial uitspatting geworden met een naargeestige sfeer die mij aan Peste Noire doen denken. Het aansluitende Invigorating Clutch brengt met zijn gematigde groove ook iets geheimzinnigs mee.

Throes of Joy In the Jaws Of Defeatism is een bijzonder frisse aflevering uit het omvangrijke oeuvre van deze Britse band die allerminst uitgeblust is. Een reis langs allerlei invloeden en altijd op en top Napalm Death. Met veel aandacht voor muzikaal vakmanschap maar zonder te vervallen in de neurose van een Dillinger Escape Plan. Dat ligt hier en daar wel op de loer namelijk. Napalm Death klinkt ziedend en bezwerend tegelijk. De band maakt zich daarmee nog net zo relevant als toen een vorige incarnatie met Scum het podium betrad.

Er is geen zwak punt te ontdekken op dit avontuurlijke album. Het is eigenlijk niet meer voor te stellen dat dit gezelschap ook dingen als Harmony Corruption en Utopia Banished op ons losliet. Dat was al niet misselijk maar de tegenwoordige Napalm Death schuwt helemaal niets meer en drukt de avontuurlijk ingestelde luisteraar keihard met de neus op de feiten.