Necrocurse - Grip Of The Dead

• BandNecrocurse [SE]
• TitelGrip Of The Dead
• Release datum11-03-2013
• LabelPulverised Records [SG]
• PromotorSure Shot Worx [DE]

Tracklist

01. Preludium Of Devastation
02. Necrocurse
03. Rotten In The Dark
04. The Devil Cobra
05. Ripping Darkness (The Destroyer)
06. Death Metal Rebels
07. Morbid Maniacs
08. Speed To The Grave
09. Grip Of The Dead
10. Coffin Breakers
11. Infernal Rebellion

Een paar dagen geleden besprak ik hier het album Death Awaits van het Zweedse gezelschap Tormented, een onvervalst smerig en lomp old school death metal plaatje. Ik verwacht dat ik over de landgenoten van Necrocurse met hun debuutalbum Grip Of The Dead haast hetzelfde kan gaan melden.

Necrocurse bestaat inmiddels zo'n negen jaar, en leverde tot nu toe een handvol EP's af, het lijkt er op dat de Zweden pas sinds een paar jaar echt actief zijn. Gezien de cv's van de diverse muzikanten denk ik dat ze druk zijn geweest met andere bands, daarover zo meteen nog iets meer.

Een onheilspellend koor zwelt aan, even later volgen vanaf de achtergrond de drums. Daarna komt een stem die als een demonische prediker een preek begint uit te spugen, of is het een vloek? De voorbode van de totale vernietiging (Preludium Of Devastation) dient zich aan, de dodenvloek is uitgesproken, het is nu zaak om uit de greep van de doden te blijven. Necrocurse staat voor de deur!

Laaggestemde ronkende gitaren, samen met een niet aflatende, stevig doorbeukende drummer en een al even ronkende bas maken de dienst uit bij Necrocurse. De jaren '90 zijn terug van nooit weggeweest, Nihilist / Entombed staat model voor de grafherrie die de teergevoelige oortjes bereikt. Een ander belangrijk aspect in de muziek zijn de evil vocalen van schreeuwlelijk (letterlijk) Hellbutcher, inderdaad dezelfde die bij Nifelheim al zoveel jaren met succes diezelfde functie uitoefent. Met het gehalte aan smerigheid zit het met die zang dus wel goed in deze band, die hiermee enigszins een black metal touch krijgt.

Qua composities maakt Necrocurse het zichzelf niet echt moeilijk. Zowel riffs als refreinen horen we regelmatig terugkomen, zoals bij het eerder genoemde Tormented ook al het geval was. Het tekent het old school gevoel van Grip Of The Dead. Veel van de nummers op het album zijn dan ook redelijk inwisselbaar, maar daar zal de trvie liefhebber niet om malen. De death metal is rauw, gestript tot op het bot (de productie had wat minder sober gekund), en klinkt daardoor juist nietsontziend gemeen.