Nightwish - Endless Forms Most Beautiful

• BandNightwish [FI]
• TitelEndless Forms Most Beautiful
• Release datum27-03-2015
• LabelNuclear Blast [DE]

Tracklist

01. Shudder Before The Beautiful
02. Weak Fantasy
03. Élan
04. Yours Is An Empty Hope
05. Our Decades In The Sun
06. My Walden
07. Endless Forms Most Beautiful
08. Edema Ruh
09. Alpenglow
10. The Eyes Of Sharbat Gula
11. The Greatest Show On Earth

Als ik zeg dat ik blij ben om dit nieuwe juweeltje van de alom geliefde Finnen te mogen reviewen is dat het understatement van de eeuw. Maandenlang heb ik hierop gewacht, dat de zoete tonen van Endless Forms Most Beautiful mijn oren mogen strelen. Eindelijk is het zover!

Nightwish behoeft geen introductie meer. Met Nederlandse frontvrouwe Floor Jansen nu toegevoegd aan de Finse metalformatie, hebben we zeker het een en ander om trots op te zijn. Hoewel zij al sinds 2012 de frontpositie siert, is dit het eerste, officiële studioalbum met Floor aan kop. Tevens ook het officiële studiodebuut voor de Ierse multi-instrumentalist Troy Donockley. Nu drummer Jukka Nevalainen ook vanwege ziekte zijn stokjes heeft neergelegd voor Kai Hahto, kunnen we zeker spreken over een gevarieerd gezelschap dat zich maandenlang heeft afgezonderd in hun zomer-studiokamp vorig jaar, om voor ons fans dit prachtige werk te componeren.

‘Prachtig’ is ook het enige woord dat ik kan stamelen na alleen het eerste nummer al. Beroemd wetenschapper Richard Dawkins opent Shudder Before The Beautiful met een quote, waarna de band vol gas geeft in een denderende intro die qua ritme verdacht veel weg heeft van dat van Storytime. (van vorig album Imaginaerum). Herrie, gedonder, krachtige melodieën en zowaar een keyboard-gitaar battle van het soort dat we minstens een decennia niet hebben gehoord op een Nightwish plaat. De instrumentale intermezzo hierna is vingerlikkend, net als het koor dat daarna invalt om dan weer plaats te maken voor een wat zachter refrein. Het hele gedoe eindigt in een epische staart waarvan ik alleen maar Halleluja kan jubelen!

Weak Fantasy is een van de hardere nummers op het album. Agressieve drums mengen zich merkwaardig goed met een vlot countrygitaartje in de coupletten. Het refrein rommelt op lage tonen voort en het moordende ritme zet mijn nek binnen no time in beweging. Hierop volgt de al eerder uitgebrachte single Élan. Zie voor uitgebreid oordeel mijn vorige review. Het blijft een lekker carefree nummer om naar te luisteren!

Yours Is An Empty Hope is de tweede denderplaat op het album. Credits hiervoor gaan naar bassist/zanger Marco Hietala. Voorzien van een snerend refrein met rochelende grunts (Nightwish en grunts ja, we komen in een nieuw tijdperk mensen!) als donzige onderlaag, Floor plus koor als frisse middentoon en een scherp lijntje zang van of Troy of Tuomas – ik hoor het verschil even niet – erbovenop. Overgoten met een spookachtig sausje word dit een muzikale sandwich waar geen Big Tasty tegenop kan.

Een pulserend kinderkoortje vormt de hartslag voor Our Decades In The Sun. Deze enige echte ballad op het album is een hommage aan de ouders van de bandleden. Wetend dat tijdens de opnames hiervan wat traantjes zijn gelaten in de studio helpt mijn zelfbeheersing ook weinig, vooral als ik de tekst zo hoor. Haast ongemerkt voegen gitaren en drums zich bij de vrede waarmee het nummer begon en mondt uit in een musical-achtig stuk naar My Walden. Deze begint met een heerlijk middeleeuws/folky stuk gezongen door Troy. Niet te snel, niet te langzaam maar een vrolijk, avontuurlijk nummer waar zelfs op te dansen valt. Halverwege neemt het hele zaakje een spannende wending en word het waar mogelijk – nog dansbaarder. Eindigend met een mooie uithaal van Floor, gaan we verder naar titelsong Endless Forms Most Beautiful. Een stuk steviger als voorgaande nummers maar toch blijft het een soort avontuurlijke onschuld behouden. Een vlotte meezinger waar live lekker op gesprongen kan worden, met genoeg epicness om titelsong waardig te zijn.

De titel Edema Ruh heeft Tuomas ooit in een boek van Patrick Rothfuss gevonden, waar het de naam is voor een reizend artiestengezelschap. Ook dit nummer ademt weer zonnige zorgeloosheid uit, en ik snap waarom dit eigenlijk Tuomas’ eerste keus was voor een single, voordat Troy en Marco hem overhaalde om Élan te kiezen. Alle zangers in de band worden hier prachtig in het zonnetje gezet, en op een heldere eerste lentedag als vandaag kan ik me geen betere soundtrack van de dag wensen.

Alles wat ooit goed is geweest aan Nightwish muziek is in Alpenglow gestopt. Van elk voorgaand album van Angels Fall First tot Imaginaerum is er wel een element te vinden, en dat in een nummer die eigenlijk best straightforward klinkt. Prachtig gedaan! Instrumentaal intermezzo naar de grand finale is The Eyes of Sharbat Gula. Wie niet bekend is met deze naam kent vast wel die bekende foto van National Geographic, van het Afghaanse meisje met die doordringend groene ogen. Haar onvergetelijke blik is hier vertaald naar muziek, dat bol staat van cultuur en verhalen met tonnen rauwe emotie.

De term ‘grote klapper’ krijgt vanaf nu nieuwe betekenis. Toen ik voor het eerst zag dat Nightwish een nummer van ruim 23 minuten lang ging uitbrengen dacht ik even dat Tuomas gek geworden was. Je moet wel verdomd goed zijn om iemand zo lang geboeid te houden voor 1 nummer. Dit muzikale monster is dan ook een reis op zich. Verdeelt in vijf hoofdstukken die ieder een verhaal van de evolutie vertellen, noemt Tuomas The Greatest Show on Earth zijn ‘beste werk ooit.’ Meesterlijk is het zeker! De planeet in al zijn woeste schoonheid en wilde vrede wordt voor mijn ogen geschilderd met muziek, met zo af en toe het commentaar van Richard Dawkins ertussen. Wat dat betreft kan je dit net zo goed BBC’s Planet Earth documantaire in muziekvorm noemen. Allerhande dierengeluiden en andere natuurgeluiden inbegrepen. Hoogtepunt van het nummer is zeker de gechante statement ‘we were here’ halverwege, dat meteen het laatste aan gezongen tekst is. De heer Dawkins geeft zijn commentaar tot de laatste noten met de zee wegspoelen, en daarmee het avontuur van Endless Forms Most Beautiful ten einde is.

De rillingen zijn mij het afgelopen uur meerdere malen over mijn rug gelopen, en ook mijn nekspieren hebben weer hun deel aan beweging gehad. En Nightwish heeft hun handen nog steeds stevig om de titel beste female fronted melodic metal band ooit. En dat wil na alle wondertjes die ze tot nu toe hebben geproduceerd heel wat zeggen.