Nightwish - Human. :II: Nature.

• BandNightwish [FI]
• TitelHuman. :II: Nature.
• Release datum10-04-2020
• LabelNuclear Blast [DE]
• Genre Symfonische metal

Tracklist

CD 1
01. Music
02. Noise
03. Shoemaker
04. Harvest
05. Pan
06. How's The Heart
07. Procession
08. Tribal
09. Endlessness
CD 2 (All the Works of Nature Which Adorn the World)
10. Vista
11. The Blue
12. The Green
13. Moors
14. Aurorae
15. Quiet As The Snow
16. Anthropocene
17. Ad Astra

Human. :II: Nature. is het negende studiowonder van het befaamde Nightwish. De band zijnde die voor mij persoonlijk de deuren heeft geopend naar die mooie wereld die metal heet, heb ik er ook reikhalzend naar uit gekeken!

Veel van de tracks op dit plaatje zijn voorzien van kort-maar-krachtige titels en opener Music is er één van. Het nummer zelf is ook zeker krachtig te noemen, al dan niet echt kort. De intro is lang en vol van opbouwende bombast en het is juist opmerkelijk dat de rust in het nummer begint zodra Floor haar mond open trekt. Een bescheiden stem siert haar al even goed als alle power waar ze bekend om staat. Verder heeft deze eigenlijk niet bar veel om handen. Wat aan de trage kant en catchy en zelfs mondjesmaat te noemen voor Nightwish’ standaard.

Single Noise brengt al wat meer herrie in de tent. Al een tijdje geleden uitgekomen en dus ook door ondergetekende al grijs gedraaid. Het gros is inderdaad single-materiaal met een goed stampende cadans en een steengoede melodielijn maar zodra het refrein voor de tweede keer zijn kunstje heeft gedaan en het instrumentale gedeelte begint, komen de ware talenten van de componist Tuomas Holopainen boven drijven. Qua sfeer doet het me sterk denken aan het Imaginaerum album. Shoemaker heeft juist meer Dark Passion Play-achtige trekjes en kenmerkt zich door de puntige coupletten, afgewisseld met kleine, bescheiden stukjes. Tegen het einde vervaagt het naadloos in een wat slepender, maar prachtig stuk waarin Floor haar operastem van stal haalt. Het koor voegt zich erbij in een groots stuk en nu moet je me even excuseren want ik moet mijn kippenvel van het plafond af gaan schrapen.

Buiten word het intussen lente en het heerlijke Harvest is er een perfecte soundtrack voor. Veelzijdig bandlid Troy Donockley treedt naar voren en maakt dit nummer zich geheel eigen. De enige woorden die ik voor dit juweeltje kan vinden zijn vrede en vrolijkheid. Weinig echte metal te bekennen maar wel de karakteristieke orkestraties en folkelementen waar Nightwish om bekend staat. Pan borduurt tekstueel gezien verder op het thema van voorgaand album Endless Forms most Beautiful. Een nummer met ballen die vanuit veel hoeken op je af komt . Niet het meest makkelijk te behappen maar met elke luisterbuurt komt er zoveel moois boven drijven.

How’s the Heart gaat meer de relaxte kant op, al denk ik dat ‘troostend’ een passender woord is. Vooral nu een nummer die spijkers met koppen slaat nu de halve wereld binnen zit en het zo passend is om elkaar eens wat meer te vragen hoe het met het hart is gesteld. Als dat wat leeg en koud blijkt, zijn de heerlijk gecombineerde stemmen van alle drie vocalisten op het einde de ultieme remedie. Human. :II: Nature. blijkt op veel vlakken een vervolg te zijn van voorgaand album Endless Forms Most Beautiful, en Procession is daar weer een bewijs van. Ontluikend als een soort mini-versie van epos The Greatest Show on Earth (zie nogmaals Nightwish’ laatste werk hiervoor), is het 1 grote opbouw zonder echt een climax. De aarde en mensheid heeft nog een open einde...

Tribal kan je met recht de hardste stamper op dit album noemen met zijn rauwe oerwoud elementen en tot zover het eerste waar Marco Hietala echt vocaal te horen is – hetzij in een serie oerkreten in plaats van tekst. Het eerste schijfje van dit dubbel-album word afgesloten met Endlessness (ironisch, niet?) Dit nummer blijkt opvallend genoeg nog het meest aan Marco toebehoren, maar blijkbaar moet dat compenseren voor het gebrek aan zijn vocalen op de rest van het album (de man had het blijkbaar al te druk met zijn recent uitgekomen solo-werk?). Ietwat traag maar met voldoende bombast en een zalvend refrein, dat een bitterzoete en epische punt zet achter de eerste helft.

De tweede helft is een verzameling samensmeltende instrumentals die Tuomas’ liefde voor filmmuziek etaleren. Floor geeft commentaar en vocaliseert hier en daar een stukje en een beetje, maar de rest is 1 en al orkestratie. Mensen die bekend zijn met Tuomas’ solowerk omtrent Dagobert Duck zullen de vergelijking daarmee al snel horen. Met elkaar vormt dit tweede schijfje typisch het soort muziek dat alleen helemaal tot zijn recht komt als je erbij je ogen sluit en laat meevoeren in het verhaal dat het wil vertellen, wat voor iedereen een andere invulling kan hebben, dus besteed ik er niet al teveel woorden aan. Dat heeft het heel niet nodig.

Human. :II: Nature. is weer aan prachtige toevoeging aan Nightwish’ nooit-teleurstellende repertoire, hoewel het mij niet zo enorm bij de lurven heeft gegrepen als voorgaande albums. Het heeft vanzelfsprekend zijn deel aan wauw-momenten maar op een of andere manier kan ik niet een element apart benoemen dat dit album beter zou maken dan alles ervoor. Niet echt beter maar zeker niet slechter, is Human. :II: Nature. 'slechts' een nieuwe dosis Nightwish heerlijkheid.