October 31 - Bury the Hatchet

• BandOctober 31 [US]
• TitelBury the Hatchet
• Release datum14-10-2014
• LabelHells Headbangers [US]

Tracklist

01. Tear Ya Down
02. Bury the Hatchet
03. Down at Lover's Lane
04. Under My Gun
05. The House Where Evil Dwells
06. Growing Old
07. Gone to the Devil
08. Arsenic on the Rocks
09. Voodoo Island
10. Angel Dusted

Uiteraard kan ik niet anders dan deze review op 31 oktober laten verschijnen. Het zou uiteraard ook wel leuk zijn geweest ware dit album op deze datum verschenen. Bandnaam verplicht. De smerige old school heavy metal met een occulte tint leent zich daar immers prima voor. Het blijkt dat geen van de vorige albums de bandnaam als verschijningsdatum heeft; een gemiste kans? Nou ja, zoveel albums zijn dat ook niet geweest. Ondanks dat deze Amerikaanse band al sinds 1995 bestaat is het huidige Bury The Hatchet 'pas' het vierde album - het voorlaatste album verscheen in 2005.

De muziek van October 31 sluit redelijk goed aan bij de begin/midden jaren '80 NWOBHM / occulte / doom stijl van heavy metal. Tear Ya Dawn is in elk geval alvast een lekker meeslepende opener; rauwe, rockende en ronkende klassieke heavy metal. Lekker gitaarwerk, een opzwepende ritmesectie en lekker rauwe zang leveren stiekem een verrukkelijk pakkend nummer op. Wanneer je tenminste gevoelig bent voor de typische ouderwetse sfeer. Dit old school rammelende effect heeft daarbij ook wel een beetje een punk-feel. Af en toe moet ik ook wel wat aan de Misfits denken, zeker in combinatie met het horror-getinte sfeertje van sommige nummers.

Titelnummer Bury The Hatchet laat horen dat het er in een lager tempo nog donkerder aan toe kan gaan, lekker onheilspellend; hoe oubollig ook. Dat laatste vind ik juist wel de charme van dit album. Down At Lover's Lane vind ik hierna namelijk een stuk minder. Fel en stampend, bij vlagen naar thrash neigend, maar minder sfeervol (behalve in het korte trage stukje middenin het nummer). En verdorie, dat geldt ook voor het volgende Under My Gun, met al z'n clichés.

The House Where Evil Dwells en Growing Old bevallen me weer wat beter, simpelweg omdat deze twee nummers wel weer dat donkere tintje hebben; voor mijn gevoel dan toch. Ach, uiteindelijk maakt dat ook niet zo heel veel uit, het album als geheel kan ik prima beluisteren, juist in al z'n oubolligheid. Het simplisme dat er vanaf straalt vind ik juist zo leuk; zelfs al klinken sommige breaks of passages wat rommelig, of de zang een tikje vals of onvast.

Bury The Hatchet van October 31 lijkt me een prima achtergrondmuziekje voor het betere Halloweenfeestje. Deze horror-getinte heavy metal past daar volgens mij perfect bij. Doet u mij maar een Arsenic On The Rocks!