October Tide - Tunnel Of No Light

• BandOctober Tide [SE]
• TitelTunnel Of No Light
• Release datum25-05-2013
• LabelPulverised Records [SG]
• PromotorSure Shot Worx [DE]

Tracklist

01. Of Wounds To Come
02. Our Constellation
03. Emptiness Fullfilled
04. Caught In Silence
05. Watching The Drowners
06. The Day I Dissolved
07. In Hopeless Pursuit
08. Adoring Ashes

Toen Katatonia in 1995 een korte rustpauze inlaste, richtten de bandleden Jonas Renkse en Fred Normann October Tide op, waarmee werd voortgeborduurd op de muzikale richting van de 'hoofdband'. October Tide leverde twee prima albums af: Rain Without End (1997) en Grey Dawn (1999, op dat moment al weer zonder Jonas Renske), om vervolgens weer uit de internationale muziekscene te verdwijnen. In 2009 werd de band door Fred Normann weer tot leven gewekt (na zijn definitieve vertrek bij Katatonia), met het derde album A Thin Shell (2010) als logisch ge/vervolg. Drie jaar later is het tijd voor nummertje vier: Tunnel Of No Light.

October Tide maakt nog altijd wel muziek die raakvlakken heeft met Katatonia, en zou ik omschrijven als melodieuze, melancholische death/doom metal, verpakt in slepende, sfeervolle nummers. In de wat zwaardere of snellere passages doet het me ook wel denken aan wat meer progressieve death metal a la (oude) Opeth.

Opener Of Wounds To Come weet me meteen te grijpen met z'n melancholieke, droevige sfeer, die me gaandeweg het album ook niet meer loslaat. Heerlijke luistermuziek tijdens het niksdoen, en je laten meeslepen door de donkere sfeer, de donkere tunnel in. Dat het buiten inmiddels boven de twintig graden is en het zonnetje heerlijk schijnt terwijl ik dit zit te tikken helpt niet echt, hier hoort een sombere winter of herfstavond/middag bij.

Overwegend slepende, trage doom, voorzien van melodieuze gitaarlijnen en een donderende grunt vormen de hoofdingrediënten, eventueel aangevuld en/of afgewisseld met akoestische passages, of juist sporadische versnellingen en heavy uitbarstingen. De muziek wordt nergens extreem, of is origineel te noemen binnen het traditionele doomgenre. Dat stoort me in dit geval geenszins door de sterke uitvoering van de muziek. De nummers onderling bieden wat dat betreft net genoeg variatie om verveling te voorkomen. Misschien geen hoogvlieger, maar zeker een aangename doomervaring.