Orden Ogan - To The End

• BandOrden Ogan [DE]
• TitelTo The End
• Release datum26-10-2012
• LabelAFM Records [DE]

Tracklist

01. The Frozen Few
02. To the End
03. The Things We Believe In
04. Land of the Dead
05. The Ice Kings
06. Till the Stars Cry Out
07. This World of Ice
08. Dying Paradise
09. Mystic Symphony
10. Angels War
11. Take This Light

To The End van Orden Ogan ligt al een tijdje in de schappen (sinds oktober vorig jaar) maar helaas hebben hun klanken mijn oren pas later bereikt. Maar, beter laat dan nooit! En ik ben blij dat het er nu van gekomen is, want dit plaatje bleek een waar verborgen juweeltje te zijn.

En dat juweeltje glinstert mij tegemoet met de opener The Frozen Few. Een enkel maar o zo verslavend deuntje dat zich telkens herhaalt met elke keer nieuwe elementen erbij. De interesse is gewekt en nu laat Orden Ogan zich van zijn beste kant zien. En die kant bestaat uit een heel scala aan geweldig snelle drums en zwaar verslavende refreinen met meervoudige vocalen. Na het lekkere rauwe en snelle To The End komt een nummer dat de eerste uitgebreide beschrijving waard is: The Things We Believe In. Het begint met een bitterzoet folk deuntje, en barst dan los in een paradijs aan muzikale emotie. Het refrein is een echte battlecry, dat door een heel leger gezongen (b)lijkt te worden, en wil je telkens weer opnieuw horen. De opzet is simpel maar heel effectief.

Wat Land Of The Dead betreft, was het echt de videoclip die me heeft gepakt. Niet alleen beschikt dit nummer ook weer over een werkelijk hemels refrein dat het toppunt van catchy is, op een beukende ondergrond van agressie, maar getuigt de video ook zeker van hun talent om een boodschap pakkend over te brengen. En hoe kan je dat beter doen dan met een paar headbangende kantoorpikkies die in zombies veranderen? Orden Ogan doet het!

Wat volgt is een simpele maar o zo pakkende en prachtig mooie ballad, genaamd The Ice Kings. Het begint al met die piano die doet denken aan vallende sneeuw. Dan de zang, die melancholiek klinkt als de Noorderwind, met name het geneuriede staartje. En dan komt het: een hartverscheurende gitaarsolo die met razendsnelle vingers zich richting een climax van een snerpende, ijskoude piek werkt, die mijn hart raakt alsof het met een ijspegel doorboord wordt. De stem van de winter zelf breit er nog een zacht einde aan, en het kippenvel op mijn armen stijgt tot kosmische hoogtes.

Till The Stars Cry Out is een heerlijke, epische beuker met flink wat tempo met een refrein om van te snoepen! De rem wordt op precies de goeie momenten erop gegooid, en een krachtiger gecomponeerd nummer kan je niet wensen. Speedy, maar ongelofelijk afwisselend en door het gevaarlijk verslavende ritme zal deze ook nooit saai worden.

De volgende nummers This World Of Ice, Dying Paradise en Mystic Symphony denderen verder met een sneltreinvaart zonder genade voor de replay knop op mijn mp3 speler. Elk refrein is een hemel voor degene die van legers aan vocalen houden en elk couplet laat je hongeren naar meer. Dan laat Angels War er helemaal geen gras meer over groeien en geeft je telkens meer en meer door eindeloos door te gaan met oorstrelende klanken zoals alleen Orden Ogan ze kan componeren. Telkens als je denkt dat ze alles gegeven hebben, komt er nog meer!

Dit prachtstuk word afgesloten met een zalige en zoete bonus: nog zo’n pracht van een ballad genaamd Take This Light. En ja, je hoort het goed. Die ruwe Vikingen hebben het ineens over dolfijnen, lieveheersbeestjes en vlinders, en nog is het een nummer waar mannelijke tranen zullen vloeien. De troostende tekst verzacht elk duister humeur en met een zeer tevreden zucht zet ik nu dus ook mijn koptelefoon af. Man o man wat een album!

Ik ben eigenlijk niet echt een fan van speedpower, maar Orden Ogan verpakt het op zo’n manier, door er symfonische elementen doorheen te mixen dat het ook voor mij een feest wordt. Ze weten echt goed hoe de juiste emoties te raken, en zullen zo zeker heel veel fans uit veel metalgenres winnen.