Orso - Paninoteca

• BandOrso [CH]
• TitelPaninoteca
• Release datum05-04-2019
• LabelCzar Of Crickets [CH]
• Genre Postrock / metal

Tracklist

01. Sloppy Joe
02. Jambon-Beurre
03. Choripan
04. Horseshoe
05. Mitraillette
06. Fluffernutter
07. Jucy Lucy
08. Monte Cristo
09. Dagobert
10. Smörgastarta

No vocals. 3 guitars. 1 bass and some drums.

Aldus de introductie van de band zelf. Orso is Italiaans voor beer; dat schept op het eerste gezicht / gehoor twee verwachtingen wat mij betreft: een Italiaanse band, en logge, zware muziek. Grappig genoeg klopt dat allebei niet (helemaal). Orso is afkomstig uit Lausanne, Zwitserland, en de muziek die ze maken is instrumentale post-metal. Ok, wel wat zwaar op de hand, maar niet per se lompe of logge muziek in dit geval. Paninoteca is het tweede album van de band, en mijn kennismaking.

Stiekem blijken die overeenkomsten met een beer er gedeeltelijk toch wel te zijn: de muziek van Orso kun je omschrijven als langzaam, vet en massief. Maar niet constant. Deze muziek is een beetje droevig stemmend, melancholisch. Volgens de bio zijn er raakvlakken met en / of invloeden van de onvermijdelijke bands als Cult Of Luna, Neurosis en Russian Circles. En dan weet je eigenlijk al genoeg. Weliswaar zijn er bij vlagen wel raakvlakken met stoner of sludge, maar de nadruk ligt toch meer op het ingetogen karakter.

Ik heb op zich helemaal niks tegen instrumentale muziek, maar die moet dan - bij gebrek aan zang - wel spannend of op z'n minst onderhoudend zijn. En dat vind ik op Paninoteca eigenlijk wat te weinig terug. Ik hoor veel herhalingen, veel ingetogen sfeerstukken, die ik eigenlijk eerder ervaar als overbodige voortkabbelende stukjes als dat ze de spanning begeleiden of opbouwen. De ene keer werkt het bij mij wat beter als de andere keer, waardoor ik Paninoteca niet ervaar als een consistent geheel. Zo af en toe ervaar ik wel een prettige hypnotiserende werking van de driedubbele gitaarlijnen, al werken dan of de basgitaar of het drumwerk weer niet mee met hun vaak afwijkende loopjes en ritmes (zoals in de lange afsluiter Smörgåstårta).

Orso heeft z'n nummers vernoemd naar een diversiteit van sandwiches (broodjes) in verschillende talen. De albumtitel Paninoteca betekent dan ook broodjeszaak. De diepere boodschap zal ongetwijfeld te maken hebben met het verteren van lichtere of zwaardere kost. Blijkbaar hecht de band daar veel waarde aan, want dat concept komt ook terug in het artwork, gezien de bruine snee brood die als hoes dient; bovendien worden in het bijbehorende boekje ook de recepten uitgebreid beschreven, op de plaatsen waar je normaal gesproken de lyrics verwacht. Een leuke gimmick die ongetwijfeld wat extra aandacht zal genereren, maar ja, daar wordt de muziek op zich niet beter of slechter van.

Moraal van dit verhaal: smaken verschillen? Net als sommige van deze broodjes zal niet iedereen van hetzelfde houden, of zijn sommige broodjes (titels en tracks) wat zwaarder te verteren dan anderen. Ik heb er eerlijk gezegd bij vlagen wat moeite mee, maar dat mag de liefhebber er niet van weerhouden om hier met smaak van te genieten. Buon appetito! Eet smakelijk!