Outshine - The Awakening

• BandOutshine [SE]
• TitelThe Awakening
• Release datum13-05-2022
• LabelRockshots Records [IT]
• PromotorAsher Media Relations [CA]
• Genre Dark rock / metal, Gothic metal

Tracklist

01. It's All Lies
02. Our Misery
03. Love Is Dead
04. Swe Hates Me
05. No More Reasons
06. Darkness Within
07. I Was The One
08. We Know Who You Are
09. It's All Lies [Radio Edit] [bonus]
10. Our Misery [Radio Edit] [bonus]

Na 1313 uit 2018 is The Awakening het volgende (vijfde) album van het Zweedse Outshine. Deze band - of eigenlijk enig constant bandlid Jimmy Boman of Norberg of hoe hij zich ook noemt - geldt al jaren als een hardnekkige Paradise Lost / Type O Negative-kloon: degelijk, atmosferisch, maar weinig inventief.

We kennen het riedeltje wel: uitgesponnen nummers, duister atmosferisch toetsenwerk, semi-dansbare beats; en vooral veel pathos in de vocalen, voorzien van uiterst sombere teksten, als in de beste old school gothic / new wave jaren '80. Ja, ik was indertijd gek op de 'vleermuizen'muziek van bands als The Cure, Sisters Of Mercy, en ook wel latere Depeche Mode. In die hoek ligt de ware oorsprong van wat nu nog als gothic getypeerd wordt. Daarvan vind ik persoonlijk Type O Negative de beste metal-variant van die stroming van latere periodes. Al komt Paradise Lost in hun Depeche Mode-lookalike-tijdperk (eind jaren '90) ook behoorlijk dichtbij.

De muziek van Outshine is dan ook gemakkelijk te beschouwen als een pastiche op genoemde bands en hun muzikale en sociale (sub)stromingen. Dat klinkt negatief, maar ik moet stiekem bekennen dat ik deze muziek verdomd lekker vind wegluisteren. Er zit een pakkend, verslavend aspect aan - misschien is het wel nostalgie van mijn kant - waar ik niet aan ontkom. De onderlinge variatie binnen de acht composities is weliswaar minimaal, maar die als een warme deken aanvoelende drukkend-duistere atmosfeer steelt helemaal de show. En even voor de duidelijkheid: niemand kan natuurlijk tippen aan de vocale aanpak van wijlen Peter Steele!

Ik vind het wel opvallend om te horen dat van de eerste twee (zeer sterke!) tracks van het album twee zogenaamde 'radio-edits' zijn gemaakt. De hang die Type O Negative (of hun label) had naar single-succes wordt hier nog maar eens dunnetjes overgedaan, maar levert wel griezelig catchy - cheesy bijna - deuntjes op. Dat tekent wat mij betreft de kracht van deze muziek. Al vind ik de langere, oorspronkelijke versies van deze nummers echt beter. De lange, doomy afsluiter We Know Who You Are maakt het plaatje echt helemaal af, in elk geval figuurlijk en ook bijna letterlijk (de bonustracks dus daargelaten).

Wanneer je niet maalt om originaliteit, en met name Type O Negative helemaal te gek vindt, o wacht, dan ken je Outshine waarschijnlijk al. Zo niet: check it out!