Oversense - The Storyteller

• BandOversense [DE]
• TitelThe Storyteller
• Release datum12-05-2017
• LabelDr. Music Records [DE]
• PromotorDr. Music Promotion [DE]
• Genre Heavy / power metal, Symfonische metal

Tracklist

01. Forgotten Tales
02. Wild Hunt
03. Mr. Mackie's Chase For Love
04. Purgatory
05. Sally
06. We're Gonna Bring You Thunder
07. Phobia
08. Last Goodbye
09. The Heart Begins To Shiver
10. When The Undead Rise
11. Through The Panthers Eyes
12. Big Bang

Oversense is een Duitse power metalband met symfonische insteek, die actief is sinds 2012. In 2014 verscheen een eerste EP Dreamcatcher, nu in 2017 opgevolgd door een langspeler met de titel The Storyteller.

Wie bij de hierboven neergeschreven woorden Duitse power metal direct opveert, raad ik aan weer even rustig te gaan zitten. Oversense brengt namelijk overdreven melodieuze, ingetogen metal, die de termen heavy of power eigenlijk niet verdient. Het is wat mij betreft een wat zeikerig aftreksel van waar deze muzieksoort eigenlijk voor zou moeten staan. Is de bandnaam zo doelbewust gekozen, vraag ik me bijna af.

Van de bands die Oversense zelf als invloeden noemt snap ik Avantasia, Edguy, Orden Ogan en Sonata Arctica nog het best. Een paar van de wat vlottere tracks (Mr. Mackie's Chase For Love; veruit de meest interessante track op deze plaat, en We're Gonna Bring You Thunder; dat mag natuurlijk ook wel met zo'n titel) gaan inderdaad wel wat in de richting van vooral die laatste, maar als geheel zou ik het een belediging vinden. Last Goodbye begint zelfs wel wat op echte power metal te lijken, maar is een uitzondering in dit tranendal. Ook het symfonische begin van When the Undead Rise klinkt veelbelovend, maar het nummer dondert net zo hard weer in elkaar.

Nummers als Wild Hunt, Sally en vooral The Heart Begins To Shiver zijn de term metal onwaardig, terwijl ook andere tracks een overdaad aan veel te ingetogen en vooral niet-spannende stukken laten horen. Grootste mankement is misschien nog wel de vocale voordracht in die rustige passages, waarbij ik echt veel te veel aan Ville Valo van Him moet denken.

Er zullen ongetwijfeld fans zijn van dit soort 'metal' zijn die ik nu tegen de schenen schop, maar ik kan hier echt niet serieus naar luisteren. De nummers zitten uiterst gelikt in elkaar, de muziek klinkt plat-geproduceerd, en de uitstraling is wat kinderlijk. Deze gasten zullen ongetwijfeld een leuk moppie kunnen spelen, maar ik kan er op een enkele kleine uitzondering na niet zo veel mee.