Pagan Altar - Lords Of Hypocrisy

• BandPagan Altar [GB]
• TitelLords Of Hypocrisy
• Release datum18-01-2013
• LabelCruz Del Sur Music [IT]
• PromotorHard Life Promotion [NL]

Tracklist

01. The Lords of Hypocrisy
02. Satan's Henchmen
03. Sentinels of Hate
04. Armageddon
05. The Interlude
06. The Aftermath
07. The Masquerade
08. The Devil Came Down To Brockley
09. March of the Dead

En het recyclen van Pagan Altar materiaal gaat maar door. Kwamen vorig jaar de releases The Time Lord en de heruitgave van een heruitgave van het debuut aan de orde, deze keer is het de beurt aan The Lords Of Hypocrisy. Opnieuw gaat het hier om een heruitgave van oorspronkelijk (lees: oud) materiaal. Het album verscheen in 2004 (net als The Time Lord), maar bevat materiaal uit de periode 1982 – 1984, dat was bedoeld als opvolger van het debuut Volume 1 (of Judgement Of The Dead). De band ging echter in 1985 uit elkaar, om pas in 2004 weer een doorstart te maken, en wel met het afmaken van wat The Lords Of Hypocrisy zou gaan worden. Op dat moment bestond de band alleen nog maar uit vader en zoon Terry en Alan Jones, al die jaren de solide basis van Pagan Altar. In 2006 verscheen ook nog Mythical & Magical, met opnamen uit de jaren 1997 – 1983, geen idee of er plannen zijn om die ook nog eens onder handen te nemen. Daarna is het oude materiaal van Pagan Altar waarschijnlijk echt op, en kunnen we ons gaan opmaken voor nieuw plaatwerk, want daar schijnen de heren toch echt mee bezig te zijn.

Grootste struikelblok van Pagan Altar zal voor velen, naast de oubolligheid van het materiaal, dat mij overigens persoonlijk allerminst stoort, het stemgeluid van Terry Jones zijn. Zeurderig, nasaal, geknepen, klopt allemaal. Behalve dat het op zich wel in de geest van de muziek past, heb ik er verder ook niets positiefs over te melden, storen doet het me echter ook niet, beter gezegd, ik ben er inmiddels aan gewend. Daar komt nog bij dat de muziek van Pagan Altar zeer gitaargericht is, dat is op Lord Of Hypocrisy gelukkig niet anders.

Het korte Satan’s Henchmen bijvoorbeeld, dat als nummer wel een excuus lijkt voor een lange gitaarsolo van zo'n drie minuten, waardoor je bijna vergeet dat er ook nog op gezongen wordt. Sentinels of Hate zet daarna de opgaande lijn voort door te beginnen met akoestische gitaar, klokgelui, geneurie en gesproken 'zang'. Erg sfeervol, een tikje mystiek, daardoor donker; geholpen door een lagere manier van zingen en wederom sterk gitaarspel is dit een sterk nummer. De hoofdriff van het nummer doet me wel erg aan Black Sabbath ten tijde van Sabbath Bloody Sabbath denken. Het lange en afwisselende Armageddon haalt het daar wat mij betreft net niet bij, al is dit wel de track die het meest refereert aan de doomy NWOBHM van weleer.

Wel grappig maar overbodig is The Devil Came Down To Brockley (waar vader en zoon Jones vandaan komen), uiteraard een knipoog naar de folk traditional The Devil Came Down To Georgia. Gevoel voor humor hebben de heren Jones ook nog, ondanks de druilerige, melancholieke achtergrond van deze muziek. Tja, het lijkt me dat dit echt een 'love it or hate it' band blijft. De mix van vroege jaren '80 heavy metal met premature doom ligt mij zeker wel, de uitvoering door Pagan Altar (zeker de zang) is voor discussie vatbaar. Ik heb echter gewoon een zwak voor dit genre (mijn voorliefde voor bijvoorbeeld Witchfinder General heb ik al vaker uitgesproken), en ook deze band. Ik ben benieuwd waar de heren qua muziek met nieuwe nummers mee komen aanzetten.