Pale Horseman - For Dust Thou Art

• BandPale Horseman [US]
• TitelFor Dust Thou Art
• Release datum31-07-2020
• LabelEigen beheer
• PromotorC Squared Music [CA]
• Genre Sludgemetal

Tracklist

1. Tundra
2. Scourge
3. Archangel
4. Disenchanter
5. Vagrants
6. Cydonia
7. Bloodgate

Er is iets met de ruige stedelijke landschappen van Chicago dat het een broedplaats maakt voor sludgy doom metal. Indian, Bongripper, The Atlas Moth, Ledge ... en dat is nog maar het begin. Een andere, minder bekende naam die evenzeer in de schijnwerpers staat, is Pale Horseman, die sinds 2012 productief is. Wij maakten hier kennis met de band middels hun tweede album Mourn The Black Lotus uit 2014. Sindsdien heeft de band absoluut niet stilgezeten, met de albums Bless the Destroyer (2015) en The Fourth Seal (2017) als tastbare resultaten. Hun vijfde album verscheen vorige maand, For Dust Thou Art, en zet de traditie van de band voort om misantropie te mengen met apocalyptische visioenen, en een voorliefde voor donderende riffs en ritmes.

Het begint allemaal lekker lomp met Tundra, waarbij de zwaarte en groove van Entombed zich aansluit bij de dwingende aanwezigheid van Mastodons sludge verleden, of Neurosis 'heden. Nieuweling Jason Schryver is een krachtpatser op drums, die elk nummer voortstuwt in een tempo dat elke nek dwingt tot meebewegen. Zijn drie mede-samenzweerders werken in bijna hypnotiserende harmonie samen als een reeks prachtige melodieën (Disenchanter, met prachtige Arabische invloeden), galmende Godflesh-achtige riffs (Archangel), en dik, ingewikkeld basspel (Archangel). De vocalen - verdeeld door de beide gitaristen Eric Ondo en Andre Almaraz - variëren ook, waarbij een melodieuzere zangstem en woester gebrul vanuit een schijnbare afgrond weerklinken.

Dankzij de constant aanwezige groove luistert deze muziek verdomd lekker weg, ondanks de zwaarte. Alle namedropping ten spijt blijven er twee bands bovenuit steken die als vergelijking niet te ontkennen zijn, daarin moet ik collega Edwin grotendeels gelijk geven: naast het door de band bejubelde Godflesh is ook de invloed van Crowbar onmiskenbaar aanwezig. Chicago of niet, Pale Horseman had ik in New Orleans niet misstaan. Maar ook ik constateer dat dat de pret niet mag drukken, want de slopende metal van Pale Horseman doet er in kwaliteit niet voor onder.

De reguliere album-afsluiter Cydonia - de bandcamp-pagina van Pale Horseman laat ook nog bonus Bloodgate horen - spant op woeste wijze de kroon. Dit onverzettelijke beukwerk gaat gepaard met fraaie melodieuze gitaarleads (ook weer met een Arabisch tintje) en het is juist die combinatie die er wat mij betreft voor zorgt dat ik hier maar naar blijf luisteren. Alle zeven tracks laten zo'n heerlijke verslavende drive horen. Ok, de composities laten wat te weinig onderscheid horen, maar dat heeft juist ook weer een psychedelisch, tripperig effect op het album als geheel. Liefhebbers van doomy sludge met een heavy rock / stoner-vibe mogen Pale Horseman zeker eens gaan checken.