Papa Roach - The Connection

• BandPapa Roach [US]
• TitelThe Connection
• Release datum28-09-2012
• LabelEleven Seven Music [US]
• PromotorPimp [NL]

Tracklist

1. Engage
2. Still Swingin
3. Where Did The Angels Go
4. Silence Is The Enemy
5. Before I Die
6. Wish You Never Met Me
7. Give Me Back My Life
8. Breath You In
9. Leader of the Broken Hearts
10. Not That Beautiful
11. Walking Dead
12. Won’t Let Up
13. As Far As I Remember

De Californische rockband Papa Roach is al opgericht in 1993 en bestaat daarmee dus inmiddels bijna 20 jaar. De doorbraak beleefde de band met album Infestis (2000), niet in het minst dankzij videocliphit Last Resort (wie kent 'm niet). In eerste instantie werd Papa Roach nog achteloos op de nu metal hoop gegooid, zeker in Nederland, maar na het succes van Infestis werd het geluid van de band gaandeweg steeds toegankelijker. Vooral melodieuzer: meer cleane zang in plaats van rap en screams, meer elektronica en effecten in plaats van een dj. De voortrekkersrol die de band vertolkte voor de op dat moment nog vrij nieuwe rap/(nu) metal crossover was de band al snel kwijt.

Mainstream interesse brengt natuurlijk de nodige lusten en lasten met zich mee. Met name zanger Jacoby Shaddix heeft in de loop der jaren zijn portie (in de pers breed uitgemeten) tegenslag wel gehad, maar de band is er nog steeds. Dat in al die jaren slechts een enkele keer de bassist en drummer vervangen zijn is veelzeggend voor de stabiliteit van de band. Inmiddels is het 2012 en zijn ook de veranderingen in het muzikale landschap niet aan Papa Roach voorbijgegaan. Die stabiliteit vinden we dus niet terug in de muzikale koers die de band vaart. Of het moet zijn dat de band zich naadloos weet in te schuiven in de heersende populaire stromingen van het moment.

Met The Connection levert Papa Roach anno 2012 een pakkend en vooral professioneel klinkend album af. Spontaniteit en een eigen gezicht zijn ver te zoeken, net als de rauwe randjes die de muziek voorheen ook voor metalfans nog interessant hield. Overgeproduceerd, kil zijn eerder bewoordingen die wat mij betreft van toepassing zijn op dit album. Of vanuit een andere benadering: berekenend, zakelijk, op veilig spelend. Op de eerste single wordt nog enthousiast uitgeschreewd dat ze nog altijd swingen (Still Swinging), maar zo fraai vind ik het allemaal niet (Not That Beautiful).

Daar waar de muziek nog wel eens uit de band dreigt te springen gaat dat op een gedoseerde, berekende manier, wanneer de muziek al heavy dreigt te worden gebeurt dat op gepaste wijze. Ik las ergens de term calculated rock, dat vind ik wel een mooie omschrijving voor de huidige staat van Papa Roach en z'n muziek. Geen slecht album vanuit technisch oogpunt, maar het gevoel ontbreekt (Where Did The Angels Go). De oprecht klinkende boosheid van vroeger (As Far As I Remember) lijkt verdwenen, misschien daarmee ook het heilige vuur (Give Me Back My Life).

Ik heb geen idee hoe het er aan toegaat bij live optredens van de band, ik neem dat Papa Roach zijn rol op het podium met passie vervult, eigenlijk net zoals de band dat doet op The Connection. Misschien is dat wel de conclusie: Papa Roach acteert de boze rockband. Met ijzeren discipline en professionele strakheid, dat dan weer wel. Zoals het een kakkerlak betaamt is Papa Roach niet kapot te krijgen (Walking Dead).