Pazuzu - Revenant Of Blasphemies

• BandPazuzu [CR]
• TitelRevenant Of Blasphemies
• Release datum26-07-2020
• LabelDunkelheit Produktionen [DE]
• PromotorAgainst PR [PT]
• Genre Deathmetal, Doomdeath

Tracklist

01. Revenant...
02. Trascending the Emanating Filth from the Fathers of the Christian Church
03. The Splendour of His Holiness
04. The Fallacy of the Cursed Empire
05. ...of Blasphemies

De metalband Pazuzu is afkomstig uit Costa Rica, oorspronkelijk al opgericht in 2005, maar pas na de herstart in 2013 een beetje serieus te nemen. In 2017 kwamen ze met een eerste demo Revenant of Blasphemies. Daarna verschenen nog drie splitbijdragen en een live-album, maar echte naamsbekendheid bleef ver weg. Misschien dat daar verandering in kan komen nu er een vernieuwde uitgave van het demo-debuut verschijnt op het Duitse label Dunkelheit.

Pazuzu zou vernoemd kunnen zijn naar de kwaadaardige entiteit uit The Exorcist, en is in elk geval beïnvloed door horror-verhaaltjes. In muzikaal opzicht is Pazuzu beïnvloed door bands als Cianide, Winter, Decomposed en ik zou zelfs durven zeggen Nunslaughter. Het is juist die laatste vergelijking die mij aantrok.

Het blijft obscuur werk dat we hier krijgen voorgeschoteld. Hoewel pas afkomstig uit 2017 klinkt het materiaal zo veel ouder. Ondanks een opknapbeurt klinken de nummers nog altijd behoorlijk primitief, bedompt, verstikkend en claustrofobisch. En laat dat nou precies de atmosfeer zijn waar Pazuzu naar op zoek was. De doomy death metal van Pazuzu gedijt goed bij deze aanpak.

Stank, verval, de nutteloosheid van het christelijke dogma, het aanstaande lot van de bastaard die door de handen van een mislukte God en de verwelkoming van de dood als het enige mogelijke lot dat zal komen; zomaar wat onderwerpen die voorbij komen op Revenant of Blasphemies. En je voelt gewoon al aankomen wat voor muziek daar bij hoort. De eerste en laatste track zijn slechts te verwaarlozen intro en outro (wat akoestisch gitaargetokkel) Maar de drie tracks daartussen ademen pure boosaardigheid en smerigheid.

Hoewel in compositorisch opzicht niet heel uitdagend - de drie tracks laten onderling niet al te veel variatie horen - houd ik hier van. De essentie van old school metal in al z'n eerlijkheid, smerigheid en pure rauwheid. En eerlijk gezegd zijn de twintig minuten van deze EP ook voldoende, een heel album van dit trek ik waarschijnlijk ook niet. Echter val ik wel degelijk voor de authenticiteit van een dergelijke release. Zo'n brokje energieke blasfemie is op z'n tijd namelijk gewoon vies lekker!