Phased - Aeon

• BandPhased [CH]
• TitelAeon
• Release datum27-11-2015
• LabelCzar Of Bullets [CH]

Tracklist

01. Seed Of Misery
02. Burning Paradigm
03. Eternal Sleep
04. Into The Gravity Well
05. (Return Of The) Son Of The Sun
06. Etched
07. The Atavistic

Phased doet het rustig aan, in meerdere opzichten. Sinds de band in 1997 het levenslicht zag (toen nog als Phased 4°F) heeft de band geen haast gemaakt met platen uitbrengen. In bijna twintig jaar tijd is Aeon - van november vorig jaar - 'pas' nummer vijf. Het geen haast maken geldt ook voor de muziek: in den beginne was dat stoner, in de loop van de tijd is de band zich steeds meer gaan toeleggen op de combinatie psychedelische doom.

En ik moet zeggen: dat doet Phased met verve. Meteen bij opener Seed Of Misery spits ik de oren: de combinatie van logge riffs en vervormde effecten werkt prima. Overigens zijn de stoner-invloeden verre van verdwenen, zeker het groovende aspect komt nog regelmatig voorbij. Gelukkig maar zou ik bijna zeggen, want er zijn ook een paar tracks die wel erg de nadruk leggen op het psychedelische aspect, en zich meer laten beluisteren dan dreunende en/of juist zweverige soundscapes dan 'echte' nummers. Het zijn juist de compactere, meer 'muzikale' tracks - met groove inderdaad! - die me meer aanspreken. Eternal Sleep bijvoorbeeld, maar ook het langere en slepende (Return Of The) Son Of The Sun.

Natuurlijk is het te prijzen dat Phased het experiment niet schuwt, maar heel eerlijk gezegd vind ik dus niet elke poging daartoe even geslaagd. Het geeft de muziek over het algemeen weliswaar een obscure, misschien zelfs wel occulte touch, maar daarbij gaat het wel erg vaak ten koste van de beluisterbaarheid. Het is maar net waar je smaak en/of voorkeur ligt denk ik. Into The Gravity Well lijkt me hier een goed voorbeeld van.

We horen dus veel en lange instrumentale passages voorbij komen; dat is juist helemaal niet erg. Al geldt ook voor de vervormde zang dat die een wel erg psychedelische en occulte insteek heeft. Dat is dus ook prima, zeker omdat daar geen nadruk op ligt. Daar waar de riff heerst hoor ik Phased graag, waar de band vervalt in te lange monotone stukken verlies ik soms de aandacht.