Plough - The 10th Circle

• BandPlough [NL]
• TitelThe 10th Circle
• Release datum2013
• LabelEigen beheer

Tracklist

01. Now I Breathe Hate
02. Unsow
03. Grinding of the Trust
04. Emily Rose

Denk je wel zo'n beetje alle genre-namen en -verwijzingen gehad te hebben, komt het Amsterdamse Plough met bunker-metal. Gelukkig gaat het hier niet om de omschrijving van de muziek, maar verwijst de band graag naar de oorsprong van hun oefenruimte: een voormalige bunker uit de Tweede Wereldoorlog. Plough debuteert met EP The 10th Circle. Het is maar goed dat de titel in het begeleidend schrijfsel vermeld wordt, want op de hoes van het cd'tje zelf staat ie niet. Foutje?

Wat we op The 10th Circle te horen krijgen zijn vier korte, maar krachtige tracks die uit hun voegen barsten van de afwisselende, moderne metal. Een energieke mix van (vooral) death en thrash metal, hard- en metalcore. Plough laat horen dat ze weten hoe metal in het nu hoort te klinken. Mede debet daar aan is de strakke, heldere productie, die net zo eigentijds is als de muziek zelf (met dank aan Jory Hoogeveen's Pitch Note te Harderwijk).

Vanaf opener Now I Breathe Hate horen we de wisselwerking tussen het strakke en brute spel en melodieuze momenten. Na het melodieuze gitaarintro horen we stevige, maar toch melodieuze death metal, met veel groove, thrashy riffs en zang die neigt naar hardcore. De breaks en tempowisselingen vliegen je om de horen, in elk van de vier tracks gebeurt wat dat betreft vrij veel, er zijn aardig wat ideetjes in de korte nummers gepropt. Pluspunt hierbij vind ik dat Plough goed laat horen dat ze ondanks dat, hun muziek strak in het gareel weten te houden.

Hoewel de nummers op zich in een geheel te categoriseren zijn, klinken ze alle vier toch redelijk verschillend. Zo is het korte Unsew het meest felle, rechttoe rechtaan nummer van de EP. Opgesierd met melodieus gitaarwerk en een vleugje spoken word vocalen is dit toch wel een erg boos nummertje. Grinding Of The Trust moet het daarna hebben van een vette groove, waarbij naast de riffs en de vocalen, het basspel goed naar voren komt. Afsluiter Emily Rose is werkelijk een moddervette track, log en bruut, gebaseerd op een verpletterende groove en break(down)s. Als dit live niet garant staat voor enkele kapotte ledematen of gekneusde schedels weet ik het ook niet meer.

Ik denk dat we met deze vier tracks een leuke dwarsdoorsnede hebben gehoord van het materiaal dat Plough in huis heeft. Zo'n beetje alle aspecten van de moderne zware metalen heb ik wel voorbij horen komen. Ik heb eerlijk gezegd geen flauw idee hoe lang deze band of hun bandleden al bezig zijn, maar iets zegt mij dat het geen jonkies meer zijn. Naast enige ervaring spat in elk geval ook het plezier wel van de muziek af. Nu nog eens op het podium bezig horen en zien.